закуса́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; зак., каго (што) (разм.).

Скусаць, замучыць укусамі.

Закусалі камары.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

зарыга́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., каго-што. (разм.).

Запэцкаць ванітамі.

З. падлогу.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

засядла́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; зак., каго.

Прымацаваць сядло на спіну каню.

З. стаенніка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

зашчыпа́ць, -ыплю́, -ы́плеш, -ы́пле і -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., каго.

Замучыць шчыпкамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

гэй, выкл.

Воклік, якім звяртаюцца да каго-н.

Гэй, пастой!

Гэй, вы, коні!

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

духо́ўнік, -а, мн. -і, -каў, м., чый ці каго.

Святар, які прымае споведзь.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

ве́раваць, -рую, -руеш, -руе; -руй; незак., у каго-што.

Тое, што і верыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

ву́дзіць, -джу, -дзіш, -дзіць; незак., каго.

Лавіць вудай (рыбу).

|| наз. вуджэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

ахіле́саў, -сава.

У выразе: ахілесава пята (кніжн.) — найбольш слабае месца каго-, чаго-н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

ашчарэ́піць, -плю, -піш, -піць; -плены; зак., каго-што (разм.).

Тое, што і ашчаперыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)