падзівава́ць
‘падзівіцца з каго-небудзь, чаго-небудзь’
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час | ||
|---|---|---|
| падзіву́ю | падзіву́ем | |
| падзіву́еш | падзіву́еце | |
| падзіву́е | падзіву́юць | |
| Прошлы час | ||
| падзівава́ў | падзівава́лі | |
| падзівава́ла | ||
| падзівава́ла | ||
| Загадны лад | ||
| падзіву́й | падзіву́йце | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| падзівава́ўшы | ||
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)