пава́жкаць

‘змерыць вагу каго-небудзь, чаго-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. пава́жкаю пава́жкаем
2-я ас. пава́жкаеш пава́жкаеце
3-я ас. пава́жкае пава́жкаюць
Прошлы час
м. пава́жкаў пава́жкалі
ж. пава́жкала
н. пава́жкала
Загадны лад
2-я ас. пава́жкай пава́жкайце
Дзеепрыслоўе
прош. час пава́жкаўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)