мо́цны

1. кре́пкий, про́чный; надёжный;

~ная ткані́на — кре́пкая (про́чная) ткань;

м. буды́нак — кре́пкое (про́чное, надёжное) зда́ние;

2. (выносливый) си́льный, кре́пкий, мо́щный;

м. аргані́зм — си́льный (кре́пкий) органи́зм;

3. (могущественный) си́льный;

~ная ўла́да — си́льная власть;

4. (значительный по силе) си́льный, мо́щный;

м. аго́нь — си́льный ого́нь;

м. ўдар — си́льный (мо́щный) уда́р;

м. го́лас — си́льный (мо́щный) го́лос;

м. маро́з — си́льный моро́з;

5. (высокой концентрации) кре́пкий;

м. раство́р — кре́пкий раство́р;

6. (о чувстве) си́льный, стра́стный;

7. про́чный; (об одежде, обуви и т.п. — ещё) но́ский; добро́тный; надёжный;

8. (опытный, осведомлённый, знающий) си́льный;

м. спецыялі́ст — си́льный специали́ст;

○ ~ныя напі́ткі — кре́пкие напи́тки;

◊ ~ная рука́ — си́льная рука́;

м. за́днім ро́зумам — кре́пок за́дним умо́м

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

бог назоўнік | мужчынскі род

  1. Паводле рэлігійных уяўленняў — вярхоўная ўсемагутная істота, якая стварыла свет і кіруе ім.

  2. пераноснае значэнне: Выдатны спецыяліст у якой-н. справе.

    • Б. электразваркі.
    • Як бог дасць (размоўнае) — як прыйдзецца.
    • Божа збаў (размоўнае) — ні ў якім разе, ні пры якіх абставінах.
    • Дай (не дай) бог (божа) (размоўнае) — пра пажаданні чаго-н.
    • Крый бог (размоўнае) — выраз ужыв. як засцярога ад чаго-н., як забарона рабіць што-н. небяспечнае.
    • Напрамілы бог (размоўнае) — вельмі прасіць аб чым-н.
    • Няхай бог крые (мілуе, ратуе, бароніць) (размоўнае) — ужыв. як пажаданне пазбаўлення ад чаго-н. непрыемнага.
    • Памагай бог (размоўнае) — пажаданне поспеху, удачы ў працы, добрай справе.
    • Як у бога за пазухай (размоўнае) — без асаблівага клопату, пры поўным забеспячэнні.

|| памяншальная форма: бажок.

|| прыметнік: божы і боскі.

  • Кожны божы дзень (штодзённа; размоўнае).
  • Божая кароўка (жучок чырвонай або жоўтай афарбоўкі з чорнымі кропкамі).
  • Боскае стварэнне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

бог, -а, мн. багі́, -о́ў, м.

1. Паводле рэлігійных уяўленняў — вярхоўная ўсемагутная істота, якая стварыла свет і кіруе ім. Старажытнарымскія багі.

2. (з вялікай літары). У хрысціянстве: трыадзінае бажаство, творца і ўсеагульны сусветны пачатак — Бог Айцец, Бог Сын і Бог Дух Святы.

3. перан. Выдатны спецыяліст у якой-н. справе. Б. электразваркі.

◊

Божа збаў (разм.) — ні ў якім разе, ні пры якіх абставінах.

Дай (не дай) бог (божа; разм.) — пра пажаданні чаго-н.

Крый бог (разм.) — ужыв. як засцярога ад чаго-н., як забарона рабіць што-н. небяспечнае.

Напрамілы бог (разм.) — што ёсць сілы, вельмі прасіць аб чым-н.

Няхай бог крые (мілуе, ратуе, бароніць) (разм.) — ужыв. як пажаданне пазбаўлення ад чаго-н. непрыемнага.

Памагай бог (разм.) — пажаданне поспеху, удачы ў працы, добрай справе.

Як бог дасць (разм.) — як прыйдзецца.

Як у бога за пазухай (разм.) — без асаблівага клопату, пры поўным забеспячэнні.

|| прым. бо́жы, -ая, -ае і бо́жы, -ая, -ае, бо́скі, -ая, -ае і бо́скі, -ая, -ае. Боскае стварэнне.

◊

Божая кароўка — жучок чырвонай або жоўтай афарбоўкі з чорнымі кропкамі.

Кожны божы дзень — штодзённа.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс, часткова)

вось​2 часціца

  1. Ужыв. для ўказання на ўсё, што знаходзіцца або адбываецца ў непасрэднай блізкасці, непасрэдна перад вачамі або нібы перад вачамі.

    • В. і наш аўтобус.
    • В. тут прысядзем.
    • В. гэтыя рэчы.

  2. Ужыв. для ўказання на паслядоўную змену падзей, з’яў і пад., на раптоўнае і нечаканае іх паяўленне.

    • Усе сціхла, але в. зноў пачуўся нейкі шум.

  3. Ужыв. пры выкананні якіх-н. эмоцый у кліч. сказах разам з указаннем на прадмет, з’яву.

    • Ах, в. які ён чалавек!
    • В. здарэнне дык здарэнне!

  4. У спалучэнні з пытальным займеннікам і прыслоўем надае ім сэнс указання на што-н. у адпаведнасці з іх знач. (з націскам на слове «вось»).

    • Вось што я вам скажу.
    • Вось у чым сутнасць.
    • Вось якая справа.
    • Вось куды трапіў.

  5. Ужыв. для большай выразнасці, звычайна ўзмацняючы, падкрэсліваючы значэнне наступнага слова.

    • В. вы мне і патрэбны.
    • В. і я пра гэта кажу.

  6. Ужыв. замест звязкі пры іменным выказніку.

  • Добрасумленная і высокапрадукцыйная праца — в. гарантыя нашых поспехаў.

Фразеалагізмы:

  • Вось-вось (размоўнае) —

    1. вось іменна, менавіта так;
    2. зараз, неўзабаве. Бацька вось-вось павінен прыйсці.

  • Вось вам! — атрымай(це) па заслугах.

  • Вось дык (размоўнае іранічны сэнс) — ужыв. для выражэння агульнай ацэнкі чаго-н.

  • Вось дык гулец!

  • Вось дык сіла!

  • Вось… дык (размоўнае) — афармляе сказ са знач. ацэнкі або вялікай ступені праяўлення чаго-н.

  • Вось спецыяліст дык спецыяліст!

  • Вось стараецца дык стараецца!

  • Вось і — ужыв. пры ўказанні на завяршэнне чаго-н., наступленне чаго-н. жаданага, чаканага.

  • Вось і прыйшлі.

  • Вось і мы.

  • Вось і ўсё (ужыв. пры заканчэнні гаворкі ў знач. больш няма чаго дадаць).

  • Вось табе І… (размоўнае) — пачынае гаворку пра тое, што аказалася не такім, як чакалася.

  • Вось табе і адпачылі!

  • Вось табе і свята!

  • Вось табе і на або вось табе і раз або вось табе і маеш (размоўнае) — вокліч з выпадку чаго-н. нечаканага, выказванне здзіўлення, расчаравання.

  • Вось так — ужыв. пры выказванні пагарды, знявагі.

  • Вось яно што! або вось яно як! — выражэнне здзіўлення або ўразумення.

  • Вось яшчэ! (размоўнае) — ужыв. пры адмаўленні чаго-н., пры нязгодзе з чым-н. або пры адмоўных адносінах да чаго-н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Méister

m -s, -

1) ма́йстар, спецыялі́ст, зна́ўца

ein ~ in séinem Fach sein — быць зна́ўцам [ма́йстрам] сваёй спра́вы

◊ es ist kein ~ vom Hímmel gefállen — ≅ не святы́я гаршкі́ ле́пяць

Übung macht den ~; früh übt sich, was ein ~ wérden will — ≅ працу́й зма́лку – бу́дзеш мець до́брую гаспада́рку; на́вык ма́йстра ро́біць

das Werk lobt den ~ — ≅ спра́ва ма́йстра баі́цца

2) спарт. чэмпіён, ма́йстар

~ des Sports — ма́йстар спо́рту, рэкары́сме́н

3)

~ Petz — Мядзве́дзь (у казцы)

~ Lámpe — Ла́мпэ-за́яц (у казцы)

~ Úrian — Чорт, Д’я́бал (у казцы)

~ Pfriem — разм. шаве́ц

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

раза́к 1, ‑а, м.

1. Прылада для рэзання чаго‑н. Мадэльеры распрацавалі спараныя разакі для раскрою мяккага скуртавару. «Звязда». // Рэжучая частка якой‑н. прылады, інструмента, машыны. Не забыта .. [зямля], бо вунь пры шляху востра паблісквае на сонцы разаком плуг. Мурашка. // Абл. Піла. Назаўтра з раніцы засунуў [Марцін] за пояс спрытную сякеру, узяў разак, прыстасаваны такім парадкам, каб можна было ім аднаму пілаваць, і пайшоў ў лес. Колас.

2. Інструмент для кіслароднай рэзкі металаў. Аўтагенны разак.

3. Рабочы, спецыяліст па забою жывёлы, птушкі.

4. Абл. Жорсткая, але нетрывалая заледзянелая скарынка снегу або лёду. Святло .. [ракеты] часам прымушала яго легчы на жорсткі, сцукраваны снег, і Васіль па разаку вужам перапаўзаў.. на шэрае ворыва або таіўся нерухома ў праталай разорыне. Грамовіч. — На разаку ты такі лавок не паставіш правільна .. — зрушыць плынню. Масарэнка.

раза́к 2, ‑у, м.

Шматгадовая вадзяная расліна сямейства жабнікавых з моцнымі калючымі лістамі і буйнымі белымі кветкамі, якая ў час цвіцення ўсплывае на паверхню. У затоках вясною і ў дажджлівыя гады стаяла брудная рудая вада і ў ёй расла жорсткая і такая ж рудая асака, перамешаная крамяным лапушыстым разаком. Якімовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падпе́рці, падапру, падапрэш, падапрэ, падапром, падапраце; пр. падпёр, ‑перла; зак.

1. што. Паставіць падпорку (падпоркі) пад што‑н., падтрымаць што‑н. чым‑н. Падперці сцяну. Падперці дзверы. □ Мы пабывалі ў раёне старога Парыжа.. У адным з дамоў апошні паверх .. адвальваецца, і таму яго падперлі доўгім надточаным бервяном. Філімонаў. Бацька свой воз падпёр плячом і аб’ехаў паварот, а сын пашкадаваў сілы траціць. Якімовіч. // Падставіць руку, далонь, каб можна было схіліць на іх галаву, твар і пад. Бабка падперла рукамі шчокі і пачала смяяцца. Колас. // Уперціся рукамі ў бакі. — На брыгадзірстве тваім свет клічам сышоўся? — падперла рукі ў бокі жонка. — А як усе людзі, не хочаш працаваць? Б. Стральцоў. // перан. Падтрымаць сабой што‑н. Па суседству з маім домам сталі новыя [дамы], сучасныя ў сэнсе архітэктуры. Яны падперлі яго сваімі плячыма і, як гавораць спецыяліст, уключылі ў адзін ансамбль. Навуменка.

2. Надавіць, націснуць. Хамут падпёр каню пад самае горла. // Разм. Аб прыступе якога-небудзь болю, кашлю і пад. Нечаканая бяда навалілася на Лявона.. Нешта падперла пад бакі, сціснула грудзі, твар увесь смыліць. Ермаловіч. // перан. Разм. Прымусіць неадкладна ўзяцца за якую‑н. працу, выкананне або ажыццяўленне чаго‑н. тэрмінова наспеўшага. [Вяржбіцкі:] — А Клікаў — прайдзісвет. І лізаблюд. Прадасць і выменяе, Калі нявыкрутка падапрэ. Савіцкі. — А цяпер жа і сена, і жніво падперла! — успомніў.. [Алесь] словы Лены. Ваданосаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бу́йны, ‑ая, ‑ае.

1. Неспакойны, свавольны, нястрыманы, дзёрзкі. Буйны нораў. Буйная галава. □ Ах, сцяжыначка-сцяжына буйнай юнасці маёй. Машара. І будзем помніць мы яго ізноў Паэта — буйнага, жывога. Таўбін.

2. Моцны, нястрымны. Буйны вецер. Буйная паводка. Буйны гнеў. Буйная весялосць.

буйны́, ‑а́я, ‑о́е.

1. Які складаецца з аднародных, больш чым сярэдняга памеру, адзінак; проціл. дробны. Буйное жыта. Буйны пясок. // Вялікіх памераў. Буйны колас. Буйныя кроплі расы. Буйныя літары. □ Зоры чыстыя, буйныя ўсыпалі неба. Карпаў. Пасыпаліся арэхі буйныя, поўныя, усе, як на падбор. Маўр. // Які адносіцца да віду, пароды вялікіх жывёл. Буйны драпежнік. Буйная рагатая жывёла. // Падкрэслена вялікі. Чалавек буйнога складу. Кадр буйным планам.

2. Багаты, раскошны; сакавіты. Буйныя косы. Буйная завязь. Буйная зеляніна.

3. Вялікі па плошчы, па колькасці насельніцтва. Буйны горад. Буйны прамысловы цэнтр. // Значны па сваіх памерах, магутны. Буйная электрастанцыя. Буйное прамысловае прадпрыемства. Буйны цэнтр навукі. // Вялікі па канцэнтрацыі сродкаў. Буйное землекарыстанне. Буйное сацыялістычнае земляробства. Буйная вытворчасць.

4. Вялікі па колькасці ўдзельнікаў. Буйная арганізацыя. Буйное танкавае злучэнне. Буйныя сілы ворага. // Значны ў колькасных адносінах. Буйныя сродкі. Буйныя капіталаўкладанні. // Вялікага маштабу, вялікай сілы, з вялікай колькасцю ўдзельнікаў. Буйныя ваенныя дзеянні. Буйная ваенная аперацыя. Буйное наступленне.

5. Выдатны, найбольш прыкметны сярод іншых. Буйны вучоны. Буйны спецыяліст. Буйная з’ява. Буйны мастацкі твор.

6. Хуткі, магутны. Буйны рост прамысловасці. Буйны выбух.

7. Значны па выніках, важны па значэнню. Буйная перамога. Буйное дасягненне. Буйны дэфект.

8. Важны, значны, радыкальны. Буйныя мерапрыемствы. Буйны крок па ўздыме прадукцыйнасці працы.

9. Багаты, шчодры. Буйная раса. Буйныя слёзы. Буйны дождж. Буйное сонца. // Багаты па выніках. Буйны ўраджай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

далёкі прыметнік

  1. Які знаходзіцца, адбываецца на вялікай адлегласці або які мае вялікую працягласць.

    • Далёкая планета.
    • Д. стрэл.
    • Далёкая дарога.
    • На далёкіх подступах (таксама пераноснае значэнне).
    • Далёкая старонка без ветру сушыць (прыказка).
    • Далёка (прыслоўе) пайсці (таксама пераноснае значэнне: дабіцца поспехаў у жыцці).
    • Далёка (прыслоўе) зайсці (таксама пераноснае значэнне: выйсці за межы дапушчальнага).
    • Далёка (прыслоўе) завесці (таксама пераноснае значэнне: мець сур’ёзныя вынікі).
    • Далей у лес — больш дроў (прыказка пра памылкі, блытаніну, якія ўзрастаюць па ходу справы).

  2. Аддзелены вялікім прамежкам часу.

    • Далёкае мінулае.
    • Беларуская казка далёкіх стагоддзяў.
    • Да зімы яшчэ далёка (у знач. выказнік:).

  3. Які не мае блізкіх кроўных сувязей.

    • Д. родзіч.

  4. пераноснае значэнне Абыякавы да ўсяго, які мае мала агульнага з кім-, чым-н.

    • Мы з ім далёкія людзі.
    • Д. ад навукі чалавек.

  5. Які не мае намеру рабіць што-н., думаць пра што-н.

    • Я д. ад думкі абражаць вас.

  6. толькі з адмоўем. Разумны, кемлівы (размоўнае).

    • Дзяўчына не надта далёкая.

Далёка да каго-чаго, каму-чаму — многа нестае (у параўнанні з кім-, чым-н.).

  • Гэта выдатны спецыяліст, іншым далёка да яго.

Далёка за —

  1. праз многа часу пасля чаго-н.

    • Народа скончылася далёка за поўнач;

  2. на многа больш чым.

    • Яму далёка за пяцьдзесят.

Далёка не (размоўнае) — зусім не.

  • Ён далёка не стары яшчэ.

Далёка хадзіць не трэба за чым (размоўнае) — лёгка прывесці прыклад, доказ для пацвярджэння чаго-н.

  • За прыкладамі далёка хадзіць не трэба.

Далёка не заедзеш чым або на чым (размоўнае) — многага не даб’ешся, не будзе толку.

  • На хлусні далёка не заедзеш.

|| назоўнік: далёкасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

як​2 прыслоўе і часціца

  1. прыслоўе: пытальнае і адноснае. Якім чынам.

    • Я. знайсці тое месца?
    • Я. жывеш?
    • Вось я. трэба рабіць.

  2. прыслоўе: пытальнае. У якой ступені, наколькі.

    • Я. даўно ён паехаў?

  3. прыслоўе: азначальнае. У якой меры, ступені, да чаго.

    • Я. ён пастарэў.
    • Я. я рада!

  4. прыслоўе: неазначальнае. Як-небудзь (размоўнае).

    • Трэба ж я. знайсці згубленае.

  5. прыслоўе: часавае. У які час.

    • Я гэта бачыў, я. ішоў з працы.

  6. часціца: Ужыв. пры выказванні здзіўлення, збянтэжанасці.

    • Я.! Ты зноў дома!
    • — Я не ведаю, куды паклаў рэчы. — Я. не ведаеш?

  7. часціца: ўзмацняльна-сцвярджальная. Выражае бясспрэчнасць выказанай думкі, выступаючы ў знач.: як можна, немагчыма.

    • Ну я. мне тут не перажываць.

  8. часціца: Пры дзеясл. зак. трывання абазначае нечаканасць дзеяння.

    • А ён я. ускочыць, пабяжыць!

  9. злучнік: параўнальны. Падобна да чаго-н.

    • Мяккі я. пух.
    • Такі, я. і раней.

  10. злучнік: У якасці каго-, чаго-н.

    • Ён павінен гэта ведаць я. спецыяліст.

  11. злучнік: Ужыв. ў саставе пабочных груп і сказаў.

    • Я. кажуць.
    • Я. напрыклад.

  12. злучнік: Абазначае часавыя адносіны паміж галоўным і даданым сказамі.

    • Я. успомніш, страшна становіцца (кожны раз, калі).
    • Прайшло шмат часу, я. яны выехалі адсюль (з таго часу, калі).

  13. злучнік: Пасля адмоўных ці пытальных слоў і выразаў — акрамя, толькі.

    • Хто гэта мог зрабіць, я. не ты.

  14. іншыя значэнні:

    • Як адзін чалавек — дружна, усе разам.

    • Як бы — умоўна-мяркуемае параўнанне.

      • Згаджацца як бы нехаця.

    • Як бы там ні было — пры ўсіх ўмовах, ва ўсякім выпадку.

    • Як быццам — тое, што і быццам (у 1 і 2 знач.).

    • Як і што (размоўнае) — абагульненае ўказанне на аб’ект і сітуацыю.

      • Раскажы нам, як і што.

    • Як мага — служыць для ўзмацнення ступені параўнання.

      • Заходзь да нас як мага часцей.
      • Як мага лепш.

    • Як ні — хоць і, нягледзячы на тое, што.

      • Як ні лаюся, не слухаюць мяне.

    • Як (або што) ні кажы (размоўнае) — нягледзячы ні на што, усё-такі.

      • Як ні кажы, а свой куток мілы.

    • Як сказаць (размоўнае) — выкарыстоўваецца, каб паказаць ваганне, няўпэўненасць у чым-н.

      • — Яшчэ як сказаць. Можа, — і не.

    • Як толькі — адразу, зараз жа.

    • Як…, так і — злучнік пералічальны.

      • Ён заўсёды акуратна выконвае як вытворчую работу, так і грамадскую.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)