вось2 часціца
-
Ужыв. для ўказання на ўсё, што знаходзіцца або адбываецца ў непасрэднай блізкасці, непасрэдна перад вачамі або нібы перад вачамі.
- В. і наш аўтобус.
- В. тут прысядзем.
- В. гэтыя рэчы.
-
Ужыв. для ўказання на паслядоўную змену падзей, з’яў і пад., на раптоўнае і нечаканае іх паяўленне.
- Усе сціхла, але в. зноў пачуўся нейкі шум.
-
Ужыв. пры выкананні якіх-н. эмоцый у кліч. сказах разам з указаннем на прадмет, з’яву.
- Ах, в. які ён чалавек!
- В. здарэнне дык здарэнне!
-
У спалучэнні з пытальным займеннікам і прыслоўем надае ім сэнс указання на што-н. у адпаведнасці з іх знач. (з націскам на слове «вось»).
- Вось што я вам скажу.
- Вось у чым сутнасць.
- Вось якая справа.
- Вось куды трапіў.
-
Ужыв. для большай выразнасці, звычайна ўзмацняючы, падкрэсліваючы значэнне наступнага слова.
- В. вы мне і патрэбны.
- В. і я про гэта кажу.
-
Ужыв. замест звязкі пры іменным выказніку.
- Добрасумленная і высокапрадукцыйная праца — в. гарантыя нашых поспехаў.
Фразеалагізмы:
-
Вось-вось (размоўнае) —
- вось іменна, менавіта так;
- зараз, неўзабаве. Бацька вось-вось павінен прыйсці.
-
Вось вам! — атрымай(це) па заслугах.
-
Вось дык (размоўнае іранічны сэнс) — ужыв. для выражэння агульнай ацэнкі чаго-н.
-
Вось дык гулец!
-
Вось дык сіла!
-
Вось… дык (размоўнае) — афармляе сказ са знач. ацэнкі або вялікай ступені праяўлення чаго-н.
-
Вось спецыяліст дык спецыяліст!
-
Вось стараецца дык стараецца!
-
Вось і — ужыв. пры ўказанні на завяршэнне чаго-н., наступленне чаго-н. жаданага, чаканага.
-
Вось і прыйші.
-
Вось і мы.
-
Вось і ўсё (ужыв. пры заканчэнні гаворкі ў знач. больш няма чаго дадаць).
-
Вось табе І… (размоўнае) — пачынае гаворку пра тое, што аказалася не такім, як чакалася.
-
Вось табе і адпачылі!
-
Вось табе і свята!
-
Вось табе і на або вось табе і раз або вось табе і маеш (размоўнае) — вокліч з выпадку чаго-н. нечаканага, выказванне здзіўлення, расчаравання.
-
Вось так — ужыв. пры выказванні пагарды, знявагі.
-
Вось яно што! або вось яно як! — выражэнне здзіўлення або ўразумення.
-
Вось яшчэ! (размоўнае) — ужыв. пры адмаўленні чаго-н., пры нязгодзе з чым-н. або пры адмоўных адносінах да чаго-н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)