brak, ~u

м.

1. безас. не хапае; не стае;

brak czasu — не стае часу; brak czego komu/czemu каму/чаму не стае (не хапае) чаго;

2. недахоп; нястача;

3. брак;

4. загана; недахоп; хіба;

z ~u — з-за недахопу

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Náchdruck

I

m -(e)s на́ціск; сі́ла, эне́ргія

éiner Sáche (D) ~ verléihen*, auf etw. (A) ~ légen — надава́ць чаму́-н. асаблі́вае значэ́нне

mit ~ — падкрэ́слена

etw. mit ~ fórdern — энергі́чна патрабава́ць чаго́-н.

II

m -(e)s, -e перадру́к, перадруко́ўванне, перавыда́нне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

fréuen

1.

vt ра́даваць, це́шыць

das freut mich — гэ́та мяне́ ра́дуе

2.

(sich)

1.

(über a) ра́давацца, це́шыцца (з чаго-н.)

2) (auf A) ра́давацца (чаму-н., што адбудзецца)

das würde mich sehr ~ — я быў бы ве́льмі рад

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

wish​1 [wɪʃ] n.

1. жада́нне; пажада́нне;

with best wishes for a happy New Year з найле́пшымі пажада́ннямі на Но́вы год;

Give her my best wishes. Перадай ёй мае найлепшыя пажаданні.

2. во́ля, зага́д;

disobey smb.’s wishes пайсці́ су́праць чыёй-н. во́лі;

do smth. at smb.’s wish рабі́ць што-н. паво́дле зага́ду; выко́нваць чый-н. зага́д

♦

the wish is father to the thought лю́дзі ахво́тна ве́раць таму́, чаму́ хо́чуць ве́рыць;

your wish is my command fml or joc. тваё сло́ва – зако́н для мяне́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

zúführen

1.

vt (D) падво́зіць (каго-н., што-н., каму-н., чаму-н.); падво́дзіць (каго-н. да каго-н.)

2) падава́ць (што-н. каму-н., чаму-н.); забяспе́чваць (чым-н., каго-н., што-н.); сілкава́ць (чым-н. што-н.)

3)

j-n dem Verdérben ~ — прыве́сці каго́-н. да гі́белі

die Verbrécher der Stráfe ~ — пакара́ць злачы́нцаў

4) знахо́дзіць (пакупніка каму-н.); сва́таць (каго-н. каму-н.)

2.

vi ве́сці (аб дарозе)

die Stráße führt auf den Markt zu — ву́ліца вядзе́ да ры́нка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

tok, ~u

м.

1. цячэнне, ход;

tok wydarzeń — ход падзей;

tok rozmowy — ход размовы;

być w ~u — рухацца наперад;

sprawa w ~u — справа разглядаецца;

nadać czemu tok — даць ход чаму;

w ~u czego — у час чаго;

2. с.-г. абл. ток

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Ту́рма, ту́рам, турʼю ‘гонячы’, ‘бегучы’ (Нас., Гарэц.). Дзеепрыслоўі ад туры́ць ‘гнаць’ (гл.) па ўзоры бе́гма (< бегчы), бяго́м, ры́ссю.

Турма́ ‘месца зняволення, астрог, вязніца, цямніца’, ‘знаходжанне ў зняволенні’ (ТСБМ, Нас., Некр. і Байк., Касп., Ласт., Брасл. сл., Бяльк., Федар. 4; ашм., Стан., Сл. ПЗБ, Вушац. сл.), ст.-бел. турма (1377 г.) і тюрма ‘турма’ (1528 г., ГСБМ). Паводле Булыкі (Лекс. запазыч., 35), старабеларускае слова было запазычана праз польскае пасрэдніцтва з ням. Turm, дакладней, з с.-в.-ням. turm са ст.-франц. *torn < лац. turrim В. скл., якое са ст.-грэч. τύρρις, τύρσις ‘умацаваны горад’, ‘дом з каменнымі сценамі’ (Фасмер, 4, 137), параўн. у беларускім ідышы turèm ‘вежа’, turme ‘вязніца, засценак, турма’ (Астравух, Ідыш-бел. сл.). Аднак пры гэтым цяжка растлумачыць мяккае пачатковае т‑ у рэдкай старабеларускай форме, што пазней фіксуецца ў народных гаворках у выглядзе тʼурма́ (Вруб.), цюрма́ (гл.), якія, мажліва, пад уплывам рус. тюрьма́ ‘тс’. Меркаванні пра паходжанне са ст.-цюрк. *türmä ‘турма’ гл. Менгес, Language, 20, 2, 69; Арол, 4, 129. Кохман (Studia, 30) дапускае польскае пасрэдніцтва пры запазычанні з нямецкай мовы пры ўмове адаптацыі на ўсходзе (палаталізацыя), чаму пярэчаць па храналагічных прычынах Чарных (2, 277–279) і Гарбуль (246–247), спасылаючыся на больш раннія фіксацыі ў летапісных крыніцах з Пскова і Ноўгарада; параўн. і рус. арханг. турма́ (СРНГ). Сюды ж турэ́мнік ‘зняволены ў турме’, ‘астрожнік’ (Сцяшк.), турэ́мшчык ‘арыштант’ (Бел. дыял. 3).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

тяготи́ть несов.

1. абцяжа́рваць;

снег тяготи́т кро́влю снег абцяжа́рвае дах;

тёплая оде́жда его́ тяготи́ла цёплае адзе́нне абцяжа́рвала яго́;

2. (быть в тягость) быць у цяжа́р (каму, чаму), быць (з’яўля́цца) ця́жкім (для каго, для чаго);

меня́ тяготи́т его́ прису́тствие мне ў цяжа́р яго́ прысу́тнасць;

3. уст. (угнетать) гнясці́; (мучить — ещё) му́чыць;

его́ тяготи́ли воспомина́ния яго́ прыгнята́лі (му́чылі) успамі́ны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

суча́сны

1. (каму-н, чаму-н) zéitgenössisch, gégenwärtig (з чым-н D), Gégenwarts-;

2. (цяперашні) zéitgemäß, héutig, jétzig;

суча́сная літарату́ра die néuere Literatúr, die Literatúr der Gégenwart;

суча́снае маста́цтва Gégenwartskunst f -;

суча́сная белару́ская мо́ва die belarússische Spráche der Gégenwart;

суча́сная мо́ладзь die Júgend von héute;

3. (на ўзроўні свайго часу) modérn, néuzeitlich;

са́мая суча́сная тэ́хніка die modérnste Téchnik;

быць суча́сным modérn sein, zéitgemäß sein

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

закла́сці, ‑кладу, ‑кладзеш, ‑кладзе; заг. закладзі; зак., што.

1. Пакласці, змясціць куды‑н., за што‑н. Закласці рукі за спіну. □ Уладзімір Ільіч устаў, выпрастаў спіну, заклаў пальцы ў кішэнькі камізэлькі і прайшоўся. Гурскі. // Уставіць, змясціць куды‑н. з пэўнай мэтай, у пэўнай колькасці. Закласці набой у стрэльбу. □ Падрыўнікі заклалі шашкі, па камандзе падпалілі кароткія бікфордавы шнуры. Краўчанка.

2. Адзначыць патрэбнае месца ў кнізе, паклаўшы паміж старонкамі што‑н. [Маша] раскрыла [кнігу] ў тым месцы, дзе было закладзена істужкай, прачытала. Шамякін.

3. Пакласці што‑н. у вялікай колькасці, заняць усю паверхню чаго‑н. Закласці стол кнігамі.

4. Закрыць, загарадзіць чым‑н. адтуліну, дзірку, праём у чым‑н. Закласці прабоіну ў сцяне цэглай. □ Трэба было ўвайсці па пояс у ваду і, працуючы так, закласці прамыіну мяшкамі з грунтам. Галавач. // Паклаўшы што‑н. зверху, прыкрыць, схаваць. Муж узяў мяшок.., прыкідаў сенам і заклаў зверху кулямі. Галавач.

5. Пакласці аснову чаму‑н.; пачаць будаўніцтва. Закласці сад. Закласці фундамент дома. // Нарыхтаваць (на зіму). Аднаго разу на праўленні было вырашана закласці ў трэцяй брыгадзе яшчэ чатыры ямы сіласу. Асіпенка.

6. Аддаць што‑н. у заклад пад пазыку. — Кроер, я абарву вам вушы, — сказаў Раткевіч. — Я мяркую, вы яшчэ не заклалі ў карчме вашай шпагі? Караткевіч.

7. безас. Разм. Пра хваравітае адчуванне цяжкасці ў грудзях, вушах, носе. Заклала вушы. Заклала грудзі. Нос заклала.

•••

Закласці асновы (падмурак, фундамент) чаго — даць пачатак чаму‑н., стварыць аснову для развіцця чаго‑н.

Закласці за каўнер — выпіць спіртнога.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)