Verbum

інсінуа́цыя, -і, мн. -і, -цый, ж. (кніжн.).

Паклёпніцкая выдумка, накіраваная супраць каго-н. з мэтай зганьбіць, зняславіць.

|| прым. інсінуацы́йны, -ая, -ае.

Узводзіць ганебныя інсінуацыі.

інспектава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; -тава́ны; незак., каго-што.

Правяраць правільнасць чыіх-н. дзеянняў шляхам нагляду і інструктавання.

І. школу.

|| наз. інспектава́нне, -я, н. і інспе́кцыя, -і, ж.

інспе́ктар, -а, мн. -ы, -аў, м.

Службовая асоба, якая займаецца інспектаваннем каго-, чаго-н.

Фінансавы і.

|| прым. інспе́ктарскі, -ая, -ае.

інспе́кцыя, -і, ж.

1. гл. інспектаваць.

2. Установа, арганізацыя, якая інспектуе каго-, што-н.

Санітарная і.

|| прым. інспекцы́йны, -ая, -ае.

інспірава́ць, -ру́ю, -ру́еш, -ру́е; -ру́й; -рава́ны; зак. і незак., што (кніжн.).

1. Выклікаць з’яўленне чаго-н.

І. з’яву рэдукцыі.

2. Нагаворамі, падбухторваннем вы́клікаць (выкліка́ць) у каго-н. якія-н. думкі, погляды і пад.

І. беспарадкі.

|| наз. інспіра́цыя, -і, ж. і інспірава́нне, -я, н.

інспіра́тар, -а, мн. -ы, -аў, м. (кніжн.).

Той, хто інспіруе што-н.

|| прым. інспіра́тарскі, -ая, -ае.

інста́нцыя, -і, мн. -і, -цый, ж.

Асобная ступень у сістэме падначаленых адзін аднаму органаў (дзяржаўных, партыйных, судовых і інш.).

Вышэйшыя інстанцыі.

Хадзіць па інстанцыях.

|| прым. інстанцы́йны, -ая, -ае.

інструктава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; -тава́ны; зак. і незак., каго-што.

Даць (даваць) каму-н. кіруючыя ўказанні.

І. рабочых па тэхніцы бяспекі.

|| зак. таксама праінструктава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; -тава́ны.

|| наз. інструкта́ж, -у, м. і інструктава́нне, -я, н.

інстру́ктар, -а, мн. -ы, -аў, м.

Службовая асоба, якая інструктуе каго-, што-н.

І. фізкультуры.

І. па турызме.

|| ж. інстру́ктарка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак (разм.).

|| прым. інстру́ктарскі, -ая, -ае.

інструкты́ўны, -ая, -ае.

Які змяшчае ў сабе кіруючыя ўказанні.

|| наз. інструкты́ўнасць, -і, ж.