cackle1 [ˈkækl] n.
1. квахта́нне, куда́хтанне
2. го́гат (крык гусей)
3. ро́гат, хіхі́канне
4. балбатня́, гамана́, пустасло́ўе;
Cut the cackle! Хопіць балбатаць!
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Віск ’пранізлівы крык’ (БРС, КТС, Гарэц., Нас.), укр. виск, ст.-рус. вискъ (з XVII ст.), польск. wisk ’віск’; ’піск’; ’крык’, серб.-харв. ви̏ска ’крык, віск’; ’конскае іржанне’, макед. виск ’іржанне’; ’віск’, балг. виск ’іржанне’, ст.-слав. вискъ. Прасл. viskъ — гукапераймальнае ад vi‑ і суф. sk‑ъ. Праабражэнскі (1, 83) параўноўвае з н.-в.-ням. wiehern ’іржаць’, якое з’яўляецца ўзмацняльнай формай ад с.-в.-ням. wihen, ст.-в.-ням. wihôn (Клюге, 689). Гл. таксама визг (Фасмер, 1, 313; Шанскі, 1, В, 94).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
дзі́ка прысл
1. wild;
2. (са страхам) erschrócken, erschréckt (крык);
3. (дзіўна, незвычайна) úngewöhnlich, mérkwürdig;
4. (запушчана, недагледжана) vernáchlässigt, úngepflegt
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
аклама́цыя
(лац. acclamatio = крык)
прыняцце або адхіленне сходам якой-н. прапановы без падліку галасоў, на падставе рэакцыі ўдзельнікаў сходу, што выяўляецца ў выгуках, розных рэпліках.
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
курлы́каць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.
Ствараць гукі, падобныя на «курлы» (пра жураўлёў). Не спяшаючыся цякла Біць, а ў высокім сінім небе журботна курлыкалі журавы. Навуменка. // Пераймаць крык жураўля.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
гвалт
(польск. gwałt, ад с.-в.-ням. gewalt)
1) насілле, здзек;
2) крык, лямант;
3) від феадальнай павіннасці ў Вялікім княстве Літоўскім.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
outcry [ˈaʊtkraɪ] n. (at/over/against) крык ро́спачы/адча́ю; гне́ўны пратэ́ст;
The new law provoked a public outcry. Прыняцце новага закона выклікала абурэнне грамадскасці.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
шо́лам, ‑у, м.
Абл. Шум, крык. Гарадскі шолам, які спаткаў.. [Рыгора] на вакзале і праводзіў да Петрусёвай кватэры, змаўкаў. Гартны. Раптам — з-за ўзгорка пачуўся незвычайны шолам, бабскі гвалт. Брыль.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
◎ Пашурмава́ць, шурмаваць ’выказваць незадавальненне, лаяцца’ (дзярж., Нар. сл.). Балтызм. Параўн. літ. šurmulys ’шум, гамана, крык’, šurmuliuoti ’шумець’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Lóckruf
m -(e)s, -e паляўн. крык-прына́да (імітацыя голасу жывёлы)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)