по́крик м.
1. охотн. по́крык, -ку м., крык, род. кры́ку м.;
2. (покрикивание) разг. пакры́кванне, -ння ср.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)