рэпрэзентаты́ўны

(фр. représentatif, ад лац. repraesentare = прадстаўляць)

які мае ўласцівасці цэлага, з’яўляючыся яго часткай; характэрны.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

паказа́льны

1. (узорны) Múster-, mústergültig; Schau-;

паказа́льны ўро́к Músterstunde f -, -n;

2. юрыд.:

паказа́льны суд [працэ́с] Scháuprozess m -es, -e;

3. (характэрны) kénnzeichnend, charakterístisch

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

рэпрэзентаты́ўны

(фр. représentatif, ад лац. representare = прадстаўляць)

паказальны ў якіх-н. адносінах; прадстаўнічы, характэрны (напр. р-ая выбарка дадзеных).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

отличи́тельный адме́тны, характэ́рны; адро́зны; (опознавательный) распазнава́льны;

отличи́тельные огни́ (на суда́х) распазнава́льныя агні́;

отличи́тельный знак распазнава́льны знак (знак адро́знення);

отличи́тельный при́знак адме́тная (характэ́рная, адро́зная) адзна́ка.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Перахо́дзіны, перэхо́дзіны ’ўходзіны — свята, пачастунак з прычыны перасялення са старой хаты ў новую’ (віл., ЛА, 3; ТС). Да пераход 1 (гл.). Суфікс ‑ін‑ы характэрны для назваў традыцыйных абрадаў (Сцяцко, Афікс. наз., 43).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

peculiar [pɪˈkju:liə] adj.

1. незвыча́йны, дзі́ўны;

She gave me a peculiar look. Яна неяк дзіўна на мяне паглядзела.

2. (to) (свое)асаблі́вы, уласці́вы, характэ́рны;

humour peculiar to the English гу́мар, уласці́вы англіча́нам

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

актынаміцэ́ты

(ад актына + -міцэты)

мікраарганізмы, для якіх характэрны рысы будовы бактэрый і найпрасцейшых грыбоў; прамянёвыя грыбкі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

каменда́цыя

(лац. commendatio = даручэнне)

характэрны для перыяду ранняга сярэдневякоўя акт пераходу васала ў залежнасць ад сеньёра.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Ву́шкі (ў лапцях) (Інстр. 1, 80), ’жабры’ (карэліц., Шатал.). Да ву́ха, назвы такога тыпу характэрны для частак прадметаў, што нагадваюць вуха па форме, параўн. ву́ха, ву́шка ў іголцы і інш., ці маюць падобнае размяшчэнне.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

канцыля́рскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да канцылярыі, належыць ёй. Канцылярскія справы. Канцылярскі работнік. Канцылярскія тавары. // Характэрны, уласцівы канцылярыі. Канцылярская валакіта. // Сухі, невыразны, насычаны словамі, характэрнымі для мовы дзедавых папер (пра стыль, мову). Канцылярскі стыль.

•••

Канцылярскі почырк гл. почырк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)