характэ́рны
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
характэ́рны |
характэ́рная |
характэ́рнае |
характэ́рныя |
| Р. |
характэ́рнага |
характэ́рнай характэ́рнае |
характэ́рнага |
характэ́рных |
| Д. |
характэ́рнаму |
характэ́рнай |
характэ́рнаму |
характэ́рным |
| В. |
характэ́рны (неадуш.) характэ́рнага (адуш.) |
характэ́рную |
характэ́рнае |
характэ́рныя (неадуш.) характэ́рных (адуш.) |
| Т. |
характэ́рным |
характэ́рнай характэ́рнаю |
характэ́рным |
характэ́рнымі |
| М. |
характэ́рным |
характэ́рнай |
характэ́рным |
характэ́рных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
характэ́рны, -ая, -ае.
1. 3 рэзка выяўленымі, своеасаблівымі рысамі.
Х. твар.
2. Уласцівы каму-, чаму-н.
Характэрныя рысы героя рамана.
3. У мастацтве: уласцівы пэўнаму народу, эпосе, грамадскаму асяроддзю.
Характэрныя ролі.
Характэрныя танцы.
|| наз. характэ́рнасць, -і, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
характэ́рны
1. характе́рный, примеча́тельный;
х. твар — характе́рное (примеча́тельное) лицо́;
2. (отличающий от других) характе́рный, типи́чный, отличи́тельный;
~ная ры́са — характе́рная (отличи́тельная) черта́;
х. факт — характе́рный (типи́чный) факт;
3. характе́рный;
~ная ро́ля — характе́рная роль
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
характэ́рны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адметныя, рэзка выяўленыя, своеасаблівыя рысы. Толькі ад вагранак і электраплавільнай печы далятала характэрнае патрэскванне ды прыглушана гула вентыляцыя. Карпаў. Пан быў вельмі абураны, задрыжаў яго характэрны падбародак. Бядуля.
2. Уласцівы пэўнай асобе, прадмету, з’яве. Характэрнаю рысаю стылю [Бядулі] з’яўляецца спалучэнне бытавізму з паэтычнасцю. Адамовіч. Трэба было ўнесці ў гэтую справу тую наладжанасць, тую празрыстую яснасць, якія былі характэрны для любой справы, за якую б ні браліся бальшавікі. Лынькоў.
3. У мастацтве — уласцівы пэўнаму народу, эпосе, грамадскаму асяроддзю. Характэрныя танцы. Характэрныя ролі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
псіхалагі́чна-характэ́рны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
псіхалагі́чна-характэ́рны |
псіхалагі́чна-характэ́рная |
псіхалагі́чна-характэ́рнае |
псіхалагі́чна-характэ́рныя |
| Р. |
псіхалагі́чна-характэ́рнага |
псіхалагі́чна-характэ́рнай псіхалагі́чна-характэ́рнае |
псіхалагі́чна-характэ́рнага |
псіхалагі́чна-характэ́рных |
| Д. |
псіхалагі́чна-характэ́рнаму |
псіхалагі́чна-характэ́рнай |
псіхалагі́чна-характэ́рнаму |
псіхалагі́чна-характэ́рным |
| В. |
псіхалагі́чна-характэ́рны (неадуш.) псіхалагі́чна-характэ́рнага (адуш.) |
псіхалагі́чна-характэ́рную |
псіхалагі́чна-характэ́рнае |
псіхалагі́чна-характэ́рныя (неадуш.) псіхалагі́чна-характэ́рных (адуш.) |
| Т. |
псіхалагі́чна-характэ́рным |
псіхалагі́чна-характэ́рнай псіхалагі́чна-характэ́рнаю |
псіхалагі́чна-характэ́рным |
псіхалагі́чна-характэ́рнымі |
| М. |
псіхалагі́чна-характэ́рным |
псіхалагі́чна-характэ́рнай |
псіхалагі́чна-характэ́рным |
псіхалагі́чна-характэ́рных |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
характе́рный характэ́рны;
характе́рное лицо́ характэ́рны твар;
характе́рная черта́ характэ́рная ры́са;
характе́рный для се́вера кли́мат характэ́рны для по́ўначы клі́мат.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
по́крык, -у, мн. -і, -аў, м.
Характэрны крык (жывёл, птушак).
П. савы.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
прапі́ты, -ая, -ае.
Характэрны для таго, хто п’е многа спіртных напіткаў.
П. голас. П. твар.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
адме́тны, -ая, -ае.
Не падобны да іншых, непаўторны, характэрны.
Адметная рыса характару.
|| наз. адме́тнасць, -і, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
спецыфі́чны, -ая, -ае.
Уласцівы, характэрны толькі дадзенаму прадмету; адметны, своеасаблівы.
С. смак.
|| наз. спецыфі́чнасць, -і, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)