бездагля́дны, ‑ая, ‑ае.

Пакінуты без догляду; закінуты. Бездаглядная жывёла.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фітафа́г, ‑а, м.

Спец. Жывёла, якая корміцца расліннай ежай.

[Ад грэч. phytón — расліна і phágos — пажыральнік.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

брыку́нчык

‘гарэза, свавольнік, непаседа, той, хто брыкаецца, - асоба і жывёла’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. брыку́нчык брыку́нчыкі
Р. брыку́нчыка брыку́нчыкаў
Д. брыку́нчыку брыку́нчыкам
В. брыку́нчыка брыку́нчыкаў
Т. брыку́нчыкам брыку́нчыкамі
М. брыку́нчыку брыку́нчыках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

брыку́нчык

‘гарэза, свавольнік, непаседа, той, хто брыкаецца, - асоба і жывёла’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. брыку́нчык брыку́нчыкі
Р. брыку́нчыка брыку́нчыкаў
Д. брыку́нчыку брыку́нчыкам
В. брыку́нчыка брыку́нчыкаў
Т. брыку́нчыкам брыку́нчыкамі
М. брыку́нчыку брыку́нчыках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

грапталі́т

‘вымерлая жывёла, якая жыве ў калоніі з іншымі асобінамі’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. грапталі́т грапталі́ты
Р. грапталі́та грапталі́таў
Д. грапталі́ту грапталі́там
В. грапталі́та грапталі́таў
Т. грапталі́там грапталі́тамі
М. грапталі́це грапталі́тах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дэтрытафа́г

‘жывёла або пратыст, якія кормяцца арганічнымі рэчывамі, што гніюць’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. дэтрытафа́г дэтрытафа́гі
Р. дэтрытафа́га дэтрытафа́гаў
Д. дэтрытафа́гу дэтрытафа́гам
В. дэтрытафа́га дэтрытафа́гаў
Т. дэтрытафа́гам дэтрытафа́гамі
М. дэтрытафа́гу дэтрытафа́гах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

карна́цік

‘невысокі чалавек; жывёла (сабака) з кароткім хвастом або без хваста’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. карна́цік карна́цікі
Р. карна́ціка карна́цікаў
Д. карна́ціку карна́цікам
В. карна́ціка карна́цікаў
Т. карна́цікам карна́цікамі
М. карна́ціку карна́ціках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

карна́цік

‘невысокі чалавек; жывёла (сабака) з кароткім хвастом або без хваста’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. карна́цік карна́цікі
Р. карна́ціка карна́цікаў
Д. карна́ціку карна́цікам
В. карна́ціка карна́цікаў
Т. карна́цікам карна́цікамі
М. карна́ціку карна́ціках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

amphibian [æmˈfɪbiən] n.

1. амфі́бія, земна во́дная жывёла

2. самалёт-амфі́бія, танк-амфі́бія, аўтамабі́ль-амфі́бія

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

альбіно́с, ‑а, м.

Чалавек, жывёла або расліна з адзнакамі альбінізму.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)