брыку́нчык
‘гарэза, свавольнік, непаседа, той, хто брыкаецца, - асоба і жывёла’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| брыку́нчык | брыку́нчыкі | |
| брыку́нчыка | брыку́нчыкаў | |
| брыку́нчыку | брыку́нчыкам | |
| брыку́нчыка | брыку́нчыкаў | |
| брыку́нчыкам | брыку́нчыкамі | |
| брыку́нчыку | брыку́нчыках |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)