карна́цік
‘невысокі чалавек; жывёла (сабака) з кароткім хвастом або без хваста’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| карна́цік | карна́цікі | |
| карна́ціка | карна́цікаў | |
| карна́ціку | карна́цікам | |
| карна́ціка | карна́цікаў | |
| карна́цікам | карна́цікамі | |
| карна́ціку | карна́ціках |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)