Verbum

анлайнавы слоўнік

reflektíeren

vt фіз. адбіва́ць

2. vi

1) (auf A) разлі́чваць (на што-н.), прэтэндава́ць (на што-н.)

2) (über A) разважа́ць (аб чым-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

абараня́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; незак., каго-што.

1. Адбіваць напад, засцерагаць ад нападу, непрыязных або варожых дзеянняў. Маладыя калгаснікі пайшлі ў Чырвоную Армію са зброяй у руках абараняць сваю радзіму. Колас. // Адстойваць чые‑н. інтарэсы, правы, погляды. Паэт, які з самага дзяцінства зведаў нягоды і пакуты сялянскага жыцця, рашуча абараняў прынцып дэмакратызму ў паэзіі. Шкраба. // Быць заслонай ад шкоднага дзеяння чаго‑н. Іх [эўкаліптаў] магутныя сцены абараняюць сады ад вятроў, яны азаніруюць паветра. Самуйлёнак.

2. Выступаць на судзе ў якасці абаронцы. [Марыся:] — Хутка будзе суд, а пан Крукоўскі падкупіў адвакатаў, якія будуць абараняць Рыгора. Бажко.

3. На спецыяльным пасяджэнні дабівацца прызнання вартасці навуковай працы, дыпломнага праекта з мэтай атрымаць адпаведную кваліфікацыю. А калі Русаковіч абараняў дыплом, дык за яго хваляваўся не толькі Даніла Мікалаевіч, але і генерал. Паслядовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адбо́й, ‑ю, м.

1. Дзеянне паводле дзеясл. адбіваць — адбіць (у 2 знач.) і адбівацца — адбіцца (у 2 знач.).

2. Гукавы сігнал, які апавяшчае аб заканчэнні чаго‑н. Дзяжурны афіцэр пасля адбою Абход чарговы робіць. Зарыцкі. Даў адбой гарніст, і ўсе мы Спаць паклаліся на сене. Нядзведскі. // перан. Перапынак у працы, дзеянні; спачын. Ні ўдзень, ні ўноч не ведалі адбою мы. Макаль.

3. Маркіровачны малаток. Знайшлі два пні сантыметраў па трыццаць, пабілі іх штрафным адбоем. Ермаловіч. // След, знак ад маркіровачнага малатка. [Хама Хаміч:] — Пад’едзьце, Лявон Свірыдавіч, бліжэй... Бачыце — адбою на бярвеннях няма. — Ну, адбою тут вы не знойдзеце, — спыніў яго Лявон Свірыдавіч, — гэта ж верхавіны, а адбой на камлях. Корбан.

•••

Адбою няма (не будзе) ад каго-чаго гл. няма.

Біць (даць) адбой гл. біць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Пла́каць, пла́каці, пла́катэ, пла́кыць, пла́кацца ’праліваць слёзы ад болю, гора і пад.’, ’завываць, скуголіць, жаліцца’ (ТСБМ, Яруш., Др.-Падб., Сл. ПЗБ, ТС; ашм., Стан.; міёр., Нар. лекс.), ’аплакваць’ (ашм., Стан.), ’галасіць па нябожчыку’ (Сцяшк. Сл.), ’пацець (пра шкло)’ (ветк., Мат. Гом.). Укр. пла́кати, рус. пла́кать, польск. płakać, płakać (kogoś) ’аплакваць’, палаб. plokăt, н.-луж. płakaś, в.-луж. płakać, чэш. plakati, славац. plakať, славен. plákati, серб.-харв. пла̏кати, макед. плаче, балг. пла́ча, ст.-слав. плакати сѧ ’аплакваць, плакаць’. Прасл. *plakati sę ’біць сябе ў грудзі ў знак раскайвання або смутку ці жалю’ < і.-е. *plāk‑/*plōk‑: літ. plàkti ’біць, сячы, лупцаваць, хвастаць’, plõkis ’удар палкай, розгай’, лат. placinât ’тачыць’, ’плюшчыць’, ’адбіваць’, ст.-грэч. πλήσσω ’таўчы’, ’біць’, дарычн. πλαγά ’ўдар’, лац. plango ’біць сябе ў грудзі, моцна наракаючы’, гоц. flokan, перфект faíflōkun ’аплаквалі’, ст.-в.-ням. fluohhôn ’праклінаць, ганіць’ (Фасмер, 3, 272; Махэк₂, 453; Бязлай, 3, 46; Банькоўскі, 2, 616). Сюды ж: плакам плачучы, плачо́м плакаць ’слёзна, плачучы, наракаючы са скаргай’, плаклі́вы ’плаксівы’, ’жаласны’ (Нас.; Жд. 3).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

reflect

[rɪˈflekt]

v.t.

1) адбіва́ць (сьвятло́, цяпло́, гу́кі)

2) адлюстро́ўваць, пака́зваць

3) выка́зваць

The newspaper reflected the owner’s opinions — Газэ́та выка́звала пагля́ды ўла́сьніка

4) ду́маць

v.t.

1) адбіва́цца (пра сьвятло́, цяпло́, гу́кі)

2) адлюстро́ўвацца

3) заду́мвацца

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

volley

[ˈvɑ:li]

n., pl. -leys

1) залп -у m.

2) град -у m. (камянёў, ку́ляў, стрэ́лаў)

3) пато́к сло́ваў

4) адбіцьцё мя́чыка на ляту́

v.i.

1) страля́ць за́лпам

2) сы́пацца гра́дам

3) адбіва́ць мя́чык на ляту́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

head² [hed] v.

1. (for) накіро́ўвацца, трыма́ць курс

2. узнача́льваць, кірава́ць

3. стая́ць напе́радзе, быць пе́ршым (у спісе, чарзе і да т.п.)

4. пачына́ць, быць загало́ўкам

5. забіва́ць/адбіва́ць мяч галаво́й (у футболе)

♦

be heading/headed for smth. накліка́ць (бяду), напро́швацца (на непрыемнасці)

head off [ˌhedˈɒf] phr. v.

1. паказа́ць пра́вільную даро́гу (каму-н.); накірава́ць у пра́вільным напра́мку (каго-н.)

2. прадухіля́ць, адхіля́ць; папярэ́джваць

head up [ˌhedˈʌp] phr. v. узнача́льваць, кірава́ць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

reflect [rɪˈflekt] v.

1. (in) адлюстро́ўваць; адлюстро́ўвацца (таксама перан.);

His emotions were reflected in his face. Усе яго пачуцці адлюстроўваліся на яго твары.

2. адбіва́ць; адбіва́цца (пра святло, гук і да т.п.);

White clothes are cooler because they reflect the heat. Белае адзенне больш ахаладжальнае, таму што яно адбівае сонечныя промні.

3. (on/upon) меркава́ць, разду́мваць;

I must reflect upon what you have said. Я павінен падумаць над тым, што ты сказаў.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

zurückweisen

1) адхіля́ць; адмаўля́ць (каму-н.)

j-n in séine Grénzen [an séinen Platz] ~ — паста́віць каго́-н. на ме́сца

3) адбіва́ць, дава́ць адпо́р

vi (auf A) спасыла́цца (на што-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

repel

[rɪˈpel]

v.t. (-ll-)

1) адпі́хваць; адганя́ць, адбіва́ць

to repel the enemy — адбі́ць во́рага

2) адкіда́ць (прапано́ву)

v.i.

1) ня зьме́швацца

Oil and water repel each other — Але́й і вада́ ня зьме́шваюцца

2) адштурхо́ўвацца (як часьці́нкі з адно́лькавымі электры́чнымі зара́дамі)

3) выкліка́ць агі́ду, непрыя́знасьць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)