Verbum

ёта, ‑ы, ДМ ёце, ж.

Літара грэчаскага алфавіта (J), якая абазначае гук «і».

•••

Ні на ёту — ані, ніколькі.

[Грэч. iōta.]

ётаваны, ‑ая, ‑ае.

Які вымаўляецца з гукам «ёт». Ётаваныя галосныя.

ётавы, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і ётаваны.

ёта́цыя, ‑і, ж.

Спец. З’яўленне зычнага гука ёт (й) у пачатку слова перад галосным або ў сярэдзіне слова паміж галоснымі гукамі, напрыклад: ёд, свая, дзе «я» = «йа», «е» = «йэ», «ё» = «йо», «ю» = «йу».