Verbum

фіхтэа́нец, ‑нца, м.

Паслядоўнік філасофіі Фіхтэ.

фіхтэа́нскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да фіхтэанства, фіхтэанца.

фіхтэа́нства, ‑а, н.

Ідэалістычнае філасофскае вучэнне, заснавальнікам якога быў нямецкі філосаф Фіхтэ.

фіці́н, ‑у, м.

Арганічнае злучэнне фосфару, якое знаходзіцца ў некаторых раслінах і з’яўляецца лякарствам пры асобных захворваннях нервовай сістэмы, а таксама для павышэння абмену рэчываў у арганізме.

[Ад грэч. phytón — расліна.]

фіці́навы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да фіціну, які ўтрымлівае фіцін.

фіць, выкл.

Разм. Ужываецца ў значэнні: хутка пайсці, знікнуць і пад. — Ану, маляўкі, фіць адсюль! — строга сказаў.. [Жорка]. Смагул і Мікешка не сталі чакаць, пакуль іх папросяць яшчэ раз. Беразняк. / у знач. вык. Юстына тут жа фіць з кухні ў пярэднюю. Пестрак.

фіш, ‑а, м.

Спец. Снасць на судне, пры дапамозе якой падымаецца якар.

[Ад англ. fish.]

фі́шка, ‑і, ДМ ‑шцы; Р мн. ‑шак; ж.

Кубік, квадрацік, кружок, які служыць у некаторых настольных гульнях для падліку ачкоў, бітак і пад. Маленькі Папружкін стаяў перад яго дочкамі і трымаў у руках фішкі ад новай гульні, якую Васіль Сымонавіч нядаўна прынёс сваім дочкам. Арабей.

фі́шкавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да фішкі; прызначаны для фішак. Фішкавая скрынка.

фія́кр, ‑а, м.

Наёмны лёгкі экіпаж у гарадах Заходняй Еўропы.

[Фр. fiacre.]