Verbum

абліпа́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Пакрыць з усіх бакоў чым‑н. ліпкім. Боты абліпаюць граззю. // Шчыльна прылягаць. Мокрая сукенка абліпала стан Сцёпы, яе ўсю калаціла ад холаду. Барашка. Толькі пад дажджом ісці было не дужа зручна: ушчэнт мокрая куртка агідна абліпала цела. Быкаў.

аблі́пка, ‑і, ж.

У выразе: у абліпку — вельмі шчыльна прылягаючы да цела (пра вопратку).

аблі́пнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; пр. абліп, ‑ла.

Зак. да абліпаць.

аблі́сцеласць, ‑і, ж.

Спец. Ступень пакрыцця расліны лісцем.

аблі́сцелы, ‑ая, ‑ае.

Які пакрыўся лісцем.

аблі́сценне, ‑я, н.

Дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. аблісцець.

аблі́сцець, ‑ее; зак.

Пакрыцца лісцем. Вясной саджанцы аблісцелі.

аблі́ты, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад абліць.

абліцава́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад абліцаваць.

абліцава́ць, ‑цую, ‑цуеш, ‑цуе; зак., што.

Пакрыць паверхню чаго‑н. слоем якога‑н. іншага матэрыялу, каб зрабіць яе больш трывалай і прыгожай. Абліцаваць сцены мармурам. Абліцаваць панелі каляровай пліткай.