фіск, ‑у,
1. У буржуазнай юрыспрудэнцыі — дзяржаўная казна; скарб (у 7 знач.).
2. Імператарская казна ў старажытным Рыме.
[Лац. fiscus.]
фіск, ‑у,
1. У буржуазнай юрыспрудэнцыі — дзяржаўная казна; скарб (у 7 знач.).
2. Імператарская казна ў старажытным Рыме.
[Лац. fiscus.]
фіска́л, ‑а,
1. У Расіі 18 ст. — чыноўнік, які назіраў за законнасцю ў галіне фінансавых і судовых дзеянняў урада, устаноў і асоб.
2.
[Ад лац. fiscalis — казённы.]
фіска́ліць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць;
фіска́лка, ‑і,
фіска́льны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да фіску, які служыць справе фіску, казны.
фіска́льства, ‑а,
1.
2.
фіста́шка, ‑і,
1. Паўднёвае пладовае дрэва з перыстымі лістамі сямейства сумахавых.
2. Ядомы плод гэтага дрэва, які мае форму невялікага арэха.
[Ад фр. pistache з грэч.]
фіста́шкавы, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да фісташкі.
2. Бледна-зялёны, колеру фісташкі (у 2 знач.).
фіста́шнік, ‑у,
Тое, што і фісташка (у 1 знач.).
фі́стула, ‑ы,
У медыцыне — свішч або штучны канал ад хворага ачага на паверхню скуры.
фістула́, ‑ы́,
1. Старая назва аднаствольных, а пазней шматствольных флейт.
2. Вельмі тонкі голас; фальцэт.
[Лац. fistula.]