Verbum

фіна-уго́рскі, ‑ая, ‑ае.

У выразе: фіна-угорскія мовы — група роднасных моў, якія разам з самадыйскімі мовамі складаюць уральскую сям’ю моў.

фі́на-у́гры, ‑аў.

Група народаў з блізкароднаснымі моўнымі рысамі, да якой належаць венгры, ханты, мансі, фіны, карэлы, эстонцы, саамі, комі і некаторыя іншыя.

фінва́л, ‑а, м.

Буйная марская млекакормячая жывёліна падатрада бяззубых кітоў.

[Англ. finwhale.]

фі́нік, ‑а, м.

Плод фінікавай пальмы.

[Грэч. phoinix.]

фі́нікавы, ‑ая, ‑ае.

Прыгатаваны з фінікаў. Фінікавая мука.

•••

Фінікавая пальма гл. пальма.

фінікі́ец,

гл. фінікійцы.

фінікі́йка,

гл. фінікійцы.

фінікі́йскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да Фінікіі, фінікійцаў, які належыць, уласцівы ім. Фінікійская мова. Фінікійскі алфавіт.

фінікі́йцы, ‑аў; адз. фінікіец, ‑кійца, м.; фінікійка, ‑і, ДМ ‑кійцы; мн. фінікійкі, ‑кіек; ж.

Народ, які складаў асноўнае насельніцтва Фінікіі.

фініме́тр, ‑а, м.

Спец. Манометр са шкалой, які паказвае колькасць і ціск газу ў кіслародных і іншых балонах.

[Ад лац. finis — мяжа і грэч. metreo — мера.]