Verbum

фі́кусны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да фікуса, належыць фікусу. Фікусны парастак.

фі́кцыя, ‑і, ж.

Выдумка, вымысел; падман, падробка. А гід сваё ўсё гне і гне, Аж смех: Не факты — фікцыя. Панчанка. // Выдуманае становішча, якое не адпавядае рэчаіснасці, але выкарыстоўваецца як сапраўднае з якой‑н. мэтай. Яго супрацоўніцтва ў газеце было фікцыяй.

[Ад лац. fictio — выдумка, вымысел.]

фі́ла, ‑ы, ж.

У Старажытнай Грэцыі — родавая адзінка, роўная племю; пазней тэрытарыяльная адзінка.

[Ад грэч. phylē — племя.]

філагене́з, ‑у, м.

Спец. Працэс развіцця арганічнага свету або асобных яго форм з моманту ўзнікнення жыцця. Філагенез раслін. Філагенез жывёл.

[Ад грэч. phylē — племя і genesis — паходжанне.]

філагенеты́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да філагенезу, філагеніі. Філагенетычнае развіццё.

філагені́я, ‑і, ж.

1. Навука, якая вывучае заканамернасці развіцця жывёльнага і расліннага свету.

2. Тое, што і філагенез.

[Ад грэч. phylē — племя і génos — паходжанне, нараджэнне.]

філадэ́ндран, ‑у, м.

Трапічная вечназялёная дэкаратыўная расліна сямейства ароідных з вялікім перыстым лісцем.

[Ад грэч. philos — сябар і dendron — дрэва.]

філакарты́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Той, хто займаецца філакартыяй.

філакарты́стка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Жан. да філакартыст.

філакарты́я, ‑і, ж.

Калекцыяніраванне ілюстраваных паштовак.

[Ад грэч. philéō — люблю і фр. carte — паштоўка.]