Verbum

чыкіро́ўшчык, ‑а, м.

Спец. Рабочы, які займаецца чыкіроўкай; тралёўшчык.

чы́кнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.

1. Аднакр. да чыкаць.

2. каго-што і без дап. Імгненна раніць або забіць. Чыкнуць нажом па пальцы. / у безас. ужыв. [Кавалька:] — Дачакаліся ночы — трэба прабівацца, а тут мяне і чыкнула па нагах. Лобан.

чылібу́ха, ‑і, ДМ ‑бусе, ж.

Невысокае вечназялёнае трапічнае дрэўца з ядавітым насеннем і каранямі.

чылі́га, ‑і, ДМ ‑лізе, ж.

Невялікае дрэўца або куст сямейства бабовых; жоўтая акацыя.

чылі́ец,

гл. чылійцы.

чылі́йка,

гл. чылійцы.

чылі́йскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да Чылі, чылійцаў, які належыць, уласцівы ім. Чылійскі архіпелаг.

чылі́йцы, ‑аў; адз. чыліец, ‑лійца, м.; чылійка, ‑і, ДМ ‑лійцы; мн. чылійкі, ‑ліек; ж.

Народ, які складае асноўнае насельніцтва Чылі.

чылі́канне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. чылікаць, а таксама гукі гэтага дзеяння.

чылі́каць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Тое, што і цырыкаць. Бойкія вераб’і чылікалі на хаце і снаваліся па палісаднічку. Колас. Ласкава чылікаючы, з імклівым свістам.. [птушкі] праносіліся над галавой. Грамовіч.