Verbum

фетышы́зм, ‑у, м.

1. Пакланенне прадметам, фетышам (у 1 знач.).

2. перан. Сляпое пакланенне чаму‑н.

•••

Таварны фетышызм — арэчаўленне вытворчых адносін, якое ўзнікае ў таварнай гаспадарцы, заснаванай на прыватнай уласнасці на сродкі вытворчасці.

фетышы́ст, ‑а, М ‑сце, м.

1. Паслядоўнік фетышызму (у 1 знач.).

2. перан. Той, хто слепа верыць у што‑н., пакланяецца чаму‑н.

фетышы́сцкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да фетышызму, фетышыстаў.

фехра́ль, ‑ю, м.

Спец. Гарачатрывалы сплаў з жалеза, хрому і алюмінію.

[Ад лац. Fe(rrum) — жалеза, Chr(omium) — хром і Al(uminium) — алюміній.]

фехтава́льны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да фехтавання. Фехтавальнае майстэрства. // Прызначаны для фехтавання. Фехтавальная зала.

фехтава́льшчык, ‑а, м.

Той, хто фехтуе, займаецца фехтаваннем. На фотаздымках і малюнках.. [Паўліку] даводзілася бачыць фехтавальшчыкаў. Шыловіч.

фехтава́нне, ‑я, н.

1. Від спорту, майстэрства барацьбы на шпагах, рапірах, эспадронах і пад. Трэці дзядзька — Ціхон Васільевіч — меншы па чыну, толькі выкладчык фехтавання. Новікаў.

2. Паядынак, спаборніцтва на шпагах, рапірах, эспадронах і пад. / у перан. ужыв. Побач з імі [куніцамі], на паляне, Бой гарачы — фехтаванне У майстроў яго, З баркоў Маладых цецерукоў. Калачынскі.

фехтава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; незак.

Займацца фехтаваннем.

[Ад ням. fechten — фехтаваць, змагацца.]

фехтма́йстар, ‑тра, м.

Уст. Настаўнік фехтавання.

[Ням. Fechtmeister.]

фешэне́бельнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць фешэнебельнага.