Verbum

фермента́цыя, ‑і, ж.

Спец. Працэс браджэння. Ферментацыя тытуню.

[Ад лац. fermentare — выклікаць браджэнне.]

ферме́нтны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да ферменту. Ферментная рэакцыя.

фе́рмер, ‑а, м.

Уладальнік або арандатар фермы ​¹ (у 2 знач.). [Чалавек] вычытаў, што ў нейкім з амерыканскіх штатаў урад абмежаваў фермераў сяўбою пшаніцы. Чорны. Яе [Крысціны] бацька — дробны фермер — памёр тады, калі ёй не было яшчэ і дзесяці гадоў. Васілевіч.

[Англ. farmer.]

фе́рмерка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.

Разм. Жан. да фермер.

фе́рмерскі, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да фермера; належыць фермеру. Фермерскія плантацыі.

2. Які з’яўляецца фермай ​¹ (у 2 знач.); характарызуецца наяўнасцю, пераважаннем ферм. Фермерскі тып гаспадаркі.

фе́рмерства, ‑а, н.

1. Фермерская сістэма гаспадаркі.

2. зб. Фермеры. Англійскае фермерства.

фе́рмерыха, ‑і, ДМ ‑рысе, ж.

Разм. Жонка фермера.

фе́рмій, ‑ю, м.

Штучна атрыманы радыеактыўны хімічны элемент, названы ў гонар італьянскага фізіка Э. Ферма.

фермуа́р, ‑а, м.

1. Засцежка, спражка на чым‑н. (альбоме, каралях і пад.), звычайна ўпрыгожаная чым‑н. // Каралі з такой засцежкай-упрыгожаннем.

2. Спец. Долата для мастацкага разбярства, ціснення скуры.

[Фр. fermoir.]

фернамбу́к, ‑а і ‑у, м.

1. ‑а. Бразільскае дрэва з жоўта-чырвонай каштоўнай драўнінай.

2. ‑у. Драўніна гэтага дрэва. Нарыхтоўка фернамбуку.

3. ‑у. Чырвоная фарба, якая здабываецца (атрымліваецца) з драўніны гэтага дрэва.

[Ад геагр. назвы.]