Verbum

фено́мен, ‑а, м.

1. Рэдкая, незвычайная, выключная з’ява. // Выдатны, выключны ў якіх‑н. адносінах чалавек. Янка Купала — літаратурны феномен беларускага народа.

2. У ідэалістычнай філасофіі — суб’ектыўны змест нашай свядомасці, які не адлюстроўвае аб’ектыўнай рэчаіснасці.

[Ад грэч. phainómenon — тое, што з’яўляецца.]

фео́д, ‑а, М ‑дзе, м.

Гіст. У Заходняй Еўропе ў перыяд сярэдневякоўя — зямля, пасада ці даход, які атрымліваў васал ад свайго сеньёра як спадчыннае ўладанне за ваенную ці адміністратыўную службу.

[Ад лац. feodum.]

фера...

Першая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае па значэнню слову «жалеза», напрыклад: феравальфрам, фераалюміній, ферахром.

[Лац. ferrum — жалеза.]

феравальфра́м, ‑у, м.

Спец. Сплаў жалеза з вальфрамам.

феравальфра́мавы, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да феравальфраму.

ферамагнеты́зм, ‑у, м.

Спец. Сукупнасць магнітных з’яў і ўласцівасцей, характэрных для ферамагнетыкаў.

ферамагне́тык, ‑у, м.

Спец. Рэчыва, якое мае ўласцівасць намагнічвацца нават у слабых магнітных палях.

ферамагні́тны, ‑ая, ‑ае.

Спец. З моцна выражанымі магнітнымі ўласцівасцямі. Ферамагнітныя рэчывы.

ферама́рганец, ‑нцу, м.

Спец. Сплаў жалеза з марганцам.

ферама́рганцавы, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да ферамарганцу.