Verbum

членашко́днік, ‑а, м.

Чалавек, які зрабіў членашкодніцтва. Пакаранне членашкодніка.

членашко́дніцкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да членашкодніцтва. Членашкодніцкі ўчынак. Членашкодніцкія дзеянні.

членашко́дніцтва, ‑а, н.

1. Наўмыснае пашкоджанне якога‑н. члена свайго цела.

2. Прычыненне знявечанняў каму‑н.

чле́нік, ‑а, м.

Спец. Адна з рухомых частак, на якія дзеліцца цела некаторых жывёльных і раслінных арганізмаў; сегмент. Членікі вусікаў пчалы. Членікі саліцёра.

членістано́гія, ‑іх.

Вышэйшы тып беспазваночных жывёл, цела і канечнасці якіх падзелены на членікі.

чле́ністы, ‑ая, ‑ае.

Які складаецца з асобных частак, членікаў. Членістыя ногі-апоры ўсюдыхода пачалі паднімаць нешта падобнае на расліны. Шыцік.

чле́нны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да члена (у 4 знач.).

чле́нскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да члена, уваходзіць у абавязак члена (у 3 знач.). Членскі білет. Членскія ўзносы.

чле́нства, ‑а, н.

Удзел у арганізацыі, таварыстве, саюзе і пад. на правах члена (у 3 знач.); званне члена такой арганізацыі. Ленінскае разуменне членства ў партыі.

чляне́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. чляніць і чляніцца.