хларафо́с, ‑у,
Белае крышталічнае ядавітае рэчыва, якое раствараецца ў вадзе і выкарыстоўваецца для барацьбы са шкоднымі насякомымі.
Verbum
анлайнавы слоўнікТлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Прадмова ∙ Скарачэнні ∙ Кніга ў PDF/DjVuхларнава́ты, ‑ая, ‑ае.
Вытворны кіслародных злучэнняў пяцівалентнага хлору.
хларнава́цісты, ‑ая, ‑ае.
Вытворны кіслародных злучэнняў аднавалентнага хлору.
хларо́з, ‑у,
1. Адна з форм малакроўя, якая характарызуецца недахопам жалеза ў арганізме; бледная немач.
2. Хвароба раслін, пры якой лісце жаўцее і бялее, пераважна з-за недахопу ў глебе жалеза.
[Лац. chlorosis ад грэч. chlōros — зялёны.]
хларо́зны, ‑ая, ‑ае.
Хворы хларозам.
хлары́дны, ‑ая, ‑ае.
Які змяшчае ў сабе хларыды.
хлары́ды, ‑аў;
1. Злучэнне хлору з усімі металамі і неметаламі, акрамя кіслароду і фтору.
2. Мінералы, солі салянай кіслаты, шырока выкарыстоўваюцца ў хімічнай і харчовай прамысловасці.
[Лац. chloridum.]
хлары́н, ‑у,
Род штучнага валакна; тканіна з такога валакна.
хлары́навы, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да хларыну.
хлары́тавы, ‑ая, ‑ае.