Verbum

адсто́йнік, ‑а, м.

Басейн або рэзервуар, у якім, адстойваючыся, ачышчаецца вадкасць. Нізінная роўнядзь была перакапана, зрэзана каналамі, прамавугольнікамі сажалак, перагароджана дамбамі, на якіх відаць былі розныя, большыя і меншыя, збудаванні — адстойнікі, фільтры, помпавыя станцыі. Хадкевіч.

адсто́йны, ‑ая, ‑ае.

Які прызначаны, служыць для ачышчэння вадкасці шляхам адстойвання. Адстойная камера. Адстойны бак.

адстраката́ць, ‑качу, ‑кочаш, ‑коча; зак.

Скончыць, перастаць стракатаць. На палях адстракаталі жняяркі.

адстраля́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад адстраляць.

адстраля́цца, ‑яюся, ‑яешся, ‑яецца; зак.

Скончыць, перастаць страляць.

адстраля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; зак.

1. каго. Забіць (з прамысловай або якой‑н. іншай мэтай) на паляванні пэўную колькасць якой‑н. дзічыны.

2. Скончыць, перастаць страляць.

адстрачы́ць, ‑страчу, ‑строчыш, ‑строчыць; зак., што.

1. Прастрачыць, прашыць што‑н. Адстрачыць складку. // Выстрачыць, аздобіць строчкай. Адстрачыць варты пінжака.

2. Скончыць страчыць (пра кулямёт і інш.).

адстро́ены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад адстроіць.

адстро́іць, ‑строю, ‑строіш, ‑строіць; зак., каго-што.

Абладзіць, агледзець; аздобіць. Адстроіць кватэру.

адстро́йванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. адстройваць — адстроіць.