тэрмаэлеме́нт, ‑а,
Verbum
анлайнавы слоўнікТлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Прадмова ∙ Скарачэнні ∙ Кніга ў PDF/DjVuтэрмая́дзернік, ‑а,
Тое, што і тэрмаядзершчык.
тэрмая́дзерны, ‑ая, ‑ае.
Заснаваны на рэакцыі зліцця некаторых лёгкіх ядраў у больш цяжкія, якая адбываецца пры высокіх тэмпературах з вылучэннем велізарнай колькасці энергіі на працягу вельмі кароткага часу.
тэрмая́дзершчык, ‑а,
Спецыяліст па тэрмаядзерных працэсах.
тэрмідарыя́нец, ‑нца,
Удзельнік або прыхільнік контррэвалюцыйнага перавароту 27 ліпеня 1794 г. у Францыі (9 тэрмідора 11 года па рэспубліканскаму календару).
тэрмідарыя́нскі, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да тэрмідарыянства, тэрмідарыянца.
тэрмідарыя́нства, ‑а,
1. Час панавання тэрмідарыянцаў.
2. Ідэалогія і палітыка тэрмідарыянцаў.
тэрмідо́р, ‑а,
1. Адзінаццаты месяц французскага рэспубліканскага календара, які дзейнічаў у 1793–1805 гг.
2. Контррэвалюцыйны пераварот у Францыі 9 тэрмідора, у выніку якога была ліквідавана рэвалюцыйна-дэмакратычная дыктатура якабінцаў і пакладзены канец рэвалюцыі 1789–1794 гг.
тэ́рмін 1, ‑у,
1. Пэўны прамежак часу, адведзены для чаго‑н.
2. Вызначаны час, пэўная дата, да наступлення якой павінна што‑н. адбыцца, закончыцца.
•••
тэ́рмін 2, ‑а,
1. Слова (або злучэнне слоў), якое дакладна абазначае пэўнае паняцце ў навуцы, тэхніцы, мастацтве і пад.
2.
[Ад лац. terminus — канец, мяжа.]
тэрмінава́ны, ‑ая, ‑ае.