базілі́ка, ‑і,
Тып антычных і сярэдневяковых будынкаў, якія ўнутры падзяляюцца ўздоўж двума радамі калон.
[Грэч. basilikos — царскі.]
базілі́ка, ‑і,
Тып антычных і сярэдневяковых будынкаў, якія ўнутры падзяляюцца ўздоўж двума радамі калон.
[Грэч. basilikos — царскі.]
базілі́кавы, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да базіліку.
базі́раванне, ‑я,
базі́равацца, ‑руюся, ‑руешся, ‑руецца;
1. Тое, што і грунтавацца.
2. Размяшчацца дзе‑н., мець пэўную базу.
базі́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе;
Засноўваць на чым‑н.
базіро́ўка, ‑і,
ба́зіс, ‑у,
1. Эканамічная структура грамадства на пэўным этапе яго развіцця.
2. Тое, што і база (у 2 знач.).
3. У архітэктуры — тое, што і база (у 1 знач.).
[Ад грэч. basis — аснова, фундамент.]
ба́зісны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да базісу.
бай 1, бая,
У дарэвалюцыйны час у Сярэдняй Азіі — буйны землеўладальнік; багач.
бай 2, бая,
1. Міфічная істота дзіцячага фальклору, якая расказвае байкі, казкі.
2. Гаварун, пустамеля.
3. Пагалоска, паданне.
байба́к, ‑а,
1. Стэпавая жывёліна атрада грызуноў, якая восень і зіму праводзіць у спячцы; стэпавы сурок.
2.