Verbum

ту́мбачка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

1. Памянш. да тумба (у 1, 2 знач.).

2. Невялікі столік-шафка, які ставяць звычайна каля ложка. На невысокай тумбачцы стаяў прыёмнік. Ваданосаў. На тумбачцы каля ложка хворага ў шкляным званка стаялі прыгожыя свежыя кветкі — белыя і ружовыя астры, цёмна-карычневыя гваздзікі. Краўчанка.

ту́мблер, ‑а, м.

Механічны пераключальнік, які выкарыстоўваецца для камутацыі ланцугоў кіравання ў электра- і радыётэхнічных прыборах. Віця падкруціў тумблер настройкі. Нешта чорнае, падобнае на лодку, прамільгнула сярод шэрых хваль. Шыцік.

[Англ. tumbler.]

тунг, ‑а і ‑у, м.

1. ‑а. Трапічнае дрэва сямейства малачаевых, з насення якога здабываюць алей для тэхнічных мэт.

2. ‑у. Драўніна гэтага дрэва.

[Кіт.]

ту́нгавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да тунга. Тунгавае лісце. // Які здабываецца з насення тунга. Тунгавы алей.

тунгу́с,

гл. тунгусы.

тунгу́ска,

гл. тунгусы.

тунгу́скі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да тунгусаў, які належыць, уласцівы ім. Тунгускія звычаі.

тунгу́сы, ‑аў; адз. тунгус, ‑а, м.; тунгуска, ‑і, ДМ ‑гусцы; мн. тунгускі, ‑сак; ж.

Устарэлая назва эвенкаў.

ту́ндра, ‑ы. ж.

Паўднёвая зона арктычнага пояса зямнога шара, якая характарызуецца суровым кліматам, бязлессем, вечнай мерзлатой, беднай расліннасцю. Ілюмінатар адкрываў даволі сумны пейзаж: бясконцую бель тундры, на якой дзе-нідзе кусціліся карлікавыя бярозкі. «Маладосць».

[Ад фін. tunturi — бязлесая плоская вяршыня.]

ту́ндравы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да тундры; з’яўляецца тундрай. Тундравая зона. // Уласцівы тундры. Тундравая глеба. // Які жыве, расце ў тундры. Тундравая расліннасць. Тундравая курапатка.