чарапа́шка, ‑і, ДМ ‑шцы; Р мн. ‑шак; ж.
1. Памянш.-ласк. да чарапаха. Лодкі пад’язджалі да берага, людзі зносілі ў шатры чарапашкі. Тут іх разбівалі і чагосьці шукалі ў сярэдзіне. Маўр.
2. Насякомае атрада клапоў, небяспечны шкоднік злакавых раслін. Дразды і гракі ў вялікай колькасці знішчаюць шкодніка палёў — чарапашку. Гавеман.
чарапа́шкавы, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да чарапашкі.
2. Які зроблены з чарапашкі (у 1 знач.). [Марына Паўлаўна] падыходзіць да Карызнавага стала, бярэ адтуль фатаграфію ў стракатай чарапашкавай асадцы і доўга-доўга ўзіраецца ў прыгожы вясёлы твар маладой дзяўчыны. Зарэцкі.
чарапа́шы, ‑ая, ‑ае.
1. Які належыць чарапасе. Чарапашы панцыр.
2. перан. Вельмі павольны; марудны. Чае ішоў чарапашым крокам. Курто.
чарапі́ца, ‑ы, ж.
1. зб. Дахавы матэрыял з абпаленай гліны або з цэментава-пясчаных раствораў у выглядзе пласцінак з пазамі або плітак. Домікі былі ўсе на адзін манер — вастраверхія, крытыя чырвонай чарапіцай. Навуменка.
2. Асобная такая пласцінка або плітка.
чарапі́чнік, ‑а, м.
Той, хто вырабляе чарапіцу.
чарапі́чны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да чарапіцы; прызначаны для вырабу чарапіцы. Чарапічная вытворчасць. Чарапічны завод.
2. Зроблены з чарапіцы. Белыя аканіцы і ярка-чырвоны чарапічны дах, веранда і чысценькія, пасыпаныя жоўтым пяском сцяжынкі між сапраўднага гушчару [глогу] і вінаграднай лазы — усё сведчыла аб руплівасці гаспадыні дома. Ваданосаў.
чарапі́чына, ‑ы, ж.
Тое, што і чарапіца (у 2 знач.).
чарапко́вы, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да чаранка 1 (у 1 знач.).
чарапны́, ‑ая, ‑ое.
1. Які мае адносіны да чэрапа (у 1 знач.). Чарапныя косці.
2. у знач. наз. чарапны́я, ‑ых. Тое, што і пазваночныя (у 2 знач.).
•••
Чарапная каробка гл. каробка.