Verbum

фалькане́т, ‑а, М ‑неце, м.

Старадаўняя дробнакаліберная гармата.

[Іт. falconetto.]

фальклары́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Спецыяліст па фальклору. Шмат хто з сучаснікаў Грыневіча ўспамінае, што фалькларыст пры кожнай нагодзе ўмудраўся пачуць і занатаваць песню. Ліс.

фальклары́стка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Жан. да фалькларыст.

фальклары́стыка, ‑і, ДМ ‑тыцы, ж.

Навука, якая вывучае фальклор. Беларуская савецкая фалькларыстыка.

фалькларысты́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да фалькларыста, фалькларыстыкі; звязаны з вывучэннем фальклору. Фалькларыстычныя даследаванні.

фалькло́р, ‑у, м.

Вусная народная творчасць. Усе вялікія пісьменнікі ставілі абавязковай умовай літаратурнай працы ведаць скарбніцу народнай творчасці — фальклор. «ЛіМ».

[Англ. folklore.]

фалькло́рнасць, ‑і, ж.

Наяўнасць фальклорных элементаў (у якім‑н. творы). Фальклорнасць — вельмі выразная жанравая рыса аповесці [«Салавей»]. Каваленка.

фалькло́рны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да фальклору. Фальклорны вобраз. Фальклорны твор. Фальклорная экспедыцыя. □ Выразны фальклорны каларыт мае і галоўны вобраз аповесці — Салавей. Гіст. бел. сав. літ.

фальсіфікава́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад фальсіфікаваць.

фальсіфікава́цца, ‑куецца; незак.

Зал. да фальсіфікаваць.