Verbum

фо́кусніцтва, ‑а, н.

1. Занятак, майстэрства фокусніка (у 1 знач.); паказ фокусаў.

2. Дзеянні і ўчынкі фокусніка (у 2 знач.).

фо́куснічанне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. фокуснічаць.

фо́куснічаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Рабіць фокусы ​² (у 1, 3 і 4 знач.).

фо́кусны ​¹, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да фокуса ​¹ (у 1, 2 знач.). Фокусная адлегласць.

фо́кусны ​², ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да фокуса ​² (у 1 знач.); які з’яўляецца фокусам.

фо́кус-по́кус, ‑а, м.

Разм. Тое, што і фокус ​².

[Ням. Hokuspokus.]

фок-...

Першая састаўная частка складаных марскіх тэрмінаў, якія абазначаюць прыналежнасць чаго‑н. да фока, напрыклад: фок-мачта, фок-рэя.

фок-ма́чта, ‑ы, ДМ ‑чце, ж.

Пярэдняя мачта ў насавой частцы судна.

[Ад гал. fokkemast.]

фок-рэ́я, ‑і, ж.

Ніжняя рэя на фок-мачце.

фол, ‑у, м.

Грубы, недазволены прыём у спартыўнай гульні.

[Ад англ. foul — нячэсны.]

фо́ліевы, ‑ая, ‑ае.

У выразе: фоліевая кіслага гл. кіслата.

[Ад лац. folium — ліст.]