Verbum

фла́тэр, ‑у, м.

Спец. Спалучэнне выгінальных і круцільных ваганняў у крылах і іншых элементах канструкцыі самалёта, што прыводзяць да разбурэння самалёта. Барацьба з флатэрам крыла самалёта.

[Англ. flutter.]

флаці́раванне, ‑я, н.

Спец. Дзеянне паводле знач. дзеясл. флаціраваць.

флаці́равацца, ‑руецца; незак.

Спец. Падвяргацца флатацыі.

флаці́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; незак.

Спец.

1. што і без дап. Падвяргаць флатацыі (руду, карысныя выкапні).

2. без дап. Тое, што і флаціравацца.

флаэ́ма, ‑ы, ж.

Спец. Тканка вышэйшых раслін, якая служыць для падачы арганічных рэчываў, што сінтэзуюцца галоўным чынам у лістах; тое, што і луб (у 1 знач.).

[Ад грэч. phloios — кара, лыка.]

флебало́гія, ‑і, ж.

Раздзел медыцыны, які займаецца вывучэннем хвароб вен і іх лячэннем.

[Ад грэч. phleps, phlebós — жыла і logos — навука, вучэнне.]

флебі́т, ‑у, М ‑біце, м.

Запаленне вены.

[Ад грэч. phleps, phlebós — жыла.]

фле́гма, ‑ы, ж.

1. Уст. Слізь, макрота.

2. Незвычайны спакой, абыякавасць да ўсяго.

3. Разм. Флегматычны чалавек.

4. Спец. Густая маса, якая застаецца пасля фракцыйнай перагонкі вадкай сумесі.

[Ад грэч. phlegma — вадкасць, макрота.]

флегмано́зны, ‑ая, ‑ае.

Які мае выгляд флегмоны, нагадвае флегмону. Флегманозная ангіна.

флегматы́зм, ‑у, м.

Тое, што і флегма (у 2 знач.). Даўгавечны сялянскі флегматызм і пакора разарваліся пробліскам рэвалюцыйнага змагання. Мурашка.