фларэнты́йцы, ‑аў; адз. фларэнтыец, ‑тыйца, м.; фларэнтыйка, ‑і, ДМ ‑тыйцы; мн. фларэнтыйкі, ‑тыек; ж.
Жыхары Фларэнцыі.
флат, ‑у, М флаце, м.
Друкарская папера ў лістах, а не ў рулонах.
[Англ. flat.]
флатаво́дзец, ‑дца, м.
Высок. Марскі военачальнік, камандуючы ваенна-марскімі сіламі і флотам. Таленавіты рускі народ вылучыў цэлую плеяду ўмелых флатаводцаў, пад кіраўніцтвам якіх наш флот атрымаў многа слаўных перамог. «Беларусь».
флатаво́дчы, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да флатаводца; уласцівы флатаводцу. Флатаводчы вопыт.
фла́тавы, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да флату. Флатавая папера.
флата́рый, ‑я, м.
Спец. Памяшканне, абсталяванае кварцавымі лямпамі ў шахцёрскіх гарадках і пасёлках.
флата́тар, ‑а, м.
1. Спецыяліст па флатацыі.
2. Рэчыва, якое прымяняецца для рэгулявання працэсу флатацыі.
флатацы́йны, ‑ая, ‑ае.
Спец. Які мае адносіны да флатацыі, прызначаны для флатацыі. Флатацыйны апарат. // Які атрымліваецца ў працэсе флатацыі. Флатацыйныя адходы.
флата́цыя, ‑і, ж.
Спец. Метад абагачэння карысных выкапняў, заснаваны на ўсплыванні здробненых частачак выкапня, у той час калі пустая парода асядае на дне абагачальнага прыстасавання.
[Англ. flotation — усплыванне.]
флаты́лія, ‑і, ж.
1. Злучэнне ваенных суднаў, прызначаных для дзеянняў на рэках, азёрах, у прыбярэжнай паласе мора. Рачная флатылія.
2. Атрад караблёў спецыяльнага прызначэння. Кітабойная флатылія. // Вялікая колькасць суднаў. За імі [першымі чоўнамі] адразу накіравалася цэлая флатылія, не менш дваццаці чоўнаў: гэта былі тыя хлопцы і дзяўчаты, якім карцела паглядзець, як будзе адбывацца ўся дзея. Дубоўка. / у перан. ужыв. Як плыты, гоніць вецер цяжкія хмары на поўдзень, і ахоплены роздумам аб лёсе народа пецярбургскі студэнт хоча плысці з флатыліяй хмар у родную Беларусь вестуном буры. У. Калеснік.
[Фр. flottille, іт. flottiglia.]