устры́млівацца

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. устры́мліваюся устры́мліваемся
2-я ас. устры́мліваешся устры́мліваецеся
3-я ас. устры́мліваецца устры́мліваюцца
Прошлы час
м. устры́мліваўся устры́мліваліся
ж. устры́млівалася
н. устры́млівалася
Загадны лад
2-я ас. устры́млівайся устры́млівайцеся
Дзеепрыслоўе
цяп. час устры́мліваючыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

устры́млівацца несов., в разн. знач. возде́рживаться; см. устрыма́цца

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

устры́млівацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца.

Незак. да устрымацца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

устрыма́цца, -я́юся, -а́ешся, -а́ецца; зак., ад чаго.

Стрымаць сябе, адмовіцца ад якога-н. дзеяння.

У. ад спіртных напіткаў.

У. пры галасаванні (не галасаваць ні за, ні супраць).

|| незак. устры́млівацца, -аюся, -аешся, -аецца.

|| наз. устрыма́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

возде́рживаться несов. устры́млівацца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

устрымо́ўвацца несов., см. устры́млівацца

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абнараўля́ць

‘аблюбоўваць што-небудзь; чакаць, устрымлівацца’

дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. абнараўля́ю абнараўля́ем
2-я ас. абнараўля́еш абнараўля́еце
3-я ас. абнараўля́е абнараўля́юць
Прошлы час
м. абнараўля́ў абнараўля́лі
ж. абнараўля́ла
н. абнараўля́ла
Загадны лад
2-я ас. абнараўля́й абнараўля́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час абнараўля́ючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

галада́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак.

1. Адчуваць недахоп у ежы на працягу доўгага часу; пастаянна недаядаць.

Хто ўлетку цяньку шукае, той узімку галадае (прыказка).

2. Устрымлівацца ад яды з пэўнай мэтай.

Г. адзін дзень на тыдні.

|| наз. галада́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

па́сціць, ‑су́, ‑се́ш, ‑се́; ‑сём, ‑сяце́; незак., каго-што.

Тое, што і пасвіць. Мотрык пасціў каня на ўзбалотку. Мележ.

пасці́ць, пашчу́, по́сціш, по́сціць; незак.

Прытрымлівацца посту ​2, устрымлівацца ад скаромнай ежы. [Маці:] — Ты ж толькі першы тыдзень пасціў, а на другі ўжо і не вытрываў. Паеў заскваранага булёну, у паездцы. Ус. // перан. Разм. Наогул устрымлівацца ад чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

по́снічаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Пасціць, устрымлівацца ад скаромнай ежы. Завядзёнка тады яшчэ ў людзей такая была: увесь год можаш поснічаць, а на каляды ці на вялікдзень абавязкова разгавецца свежыною. Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)