распласта́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., каго-што.

1. Палажыць пластом, шчыльна прыціснуўшы да якой-н. паверхні.

Ранены ўпаў на зямлю і распластаў рукі.

2. Выцягнуць, раскінуўшы ў бакі.

Р. крылы.

|| незак. распла́стваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

распласта́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. распласта́ю распласта́ем
2-я ас. распласта́еш распласта́еце
3-я ас. распласта́е распласта́юць
Прошлы час
м. распласта́ў распласта́лі
ж. распласта́ла
н. распласта́ла
Загадны лад
2-я ас. распласта́й распласта́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час распласта́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

распласта́ць сов. распласта́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

распласта́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Палажыць пластом, шчыльна прыціснуўшы да зямлі, да якой‑н. паверхні. Зачапіўшыся за станіну разбітай гарматы, .. [баец] паваліўся на зямлю і распластаў рукі. Дудо. Іваніцкі разгарнуў ліст спісанай паперы, распластаў яго і паклаў перад сабой на стол. Мурашка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

распла́стваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да распластаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

распласта́ть сов.

1. распласта́ць;

2. (расплющить давлением) распляска́ць;

3. (разложить пластом) разг. распласта́ць;

4. перен. (развести в стороны — о крыльях) распасце́рці, распраста́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

раске́шкаць

‘распластаць, распасцерці каго-небудзь, што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. раске́шкаю раске́шкаем
2-я ас. раске́шкаеш раске́шкаеце
3-я ас. раске́шкае раске́шкаюць
Прошлы час
м. раске́шкаў раске́шкалі
ж. раске́шкала
н. раске́шкала
Загадны лад
2-я ас. раске́шкай раске́шкайце
Дзеепрыслоўе
прош. час раске́шкаўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

расплыта́ць

‘распластаць, расцягнуць каго-небудзь, што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. расплыта́ю расплыта́ем
2-я ас. расплыта́еш расплыта́еце
3-я ас. расплыта́е расплыта́юць
Прошлы час
м. расплыта́ў расплыта́лі
ж. расплыта́ла
н. расплыта́ла
Загадны лад
2-я ас. расплыта́й расплыта́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час расплыта́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Расплата́ць ’разарваць’ (іўеў., Сл. ПЗБ), росплата́ць ’распластаць, разгарнуць, разрэзаўшы ўздоўж’ (ТС), расплата́цца ’паваліцца і выцягнуцца’ (Варл.), ’расцягнуцца’ (люб., ЖНС). Гл. плата́ць 2.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Расплыта́ць ’распластаць’, ’расцягнуць’, ’распляскаць, распляжыць, расцягнуць у бакі’ (Байк. і Некр.). Сюды ж расплыту́ха ’тоўстая, сытая жанчына’ (Сцяц., Сцяшк. Сл.) і, магчыма, расплуту́хацца ’распластацца’ (Нас., Юрч.). Ад плытаць, гл. плытанка. Параўн. літ. plytė́ti ’рассцілацца, разлягацца’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)