разбо́йнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. разбо́йнік разбо́йнікі
Р. разбо́йніка разбо́йнікаў
Д. разбо́йніку разбо́йнікам
В. разбо́йніка разбо́йнікаў
Т. разбо́йнікам разбо́йнікамі
М. разбо́йніку разбо́йніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

разбо́йнік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Чалавек, які займаецца разбоем; грабежнік.

2. Свавольнік, балаўнік, нягоднік (звычайна ў звароце; разм., жарт.).

Ах, р., што ты робіш!

|| ж. разбо́йніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. разбо́йніцкі, -ая, -ае (да 1 знач.) і разбо́йны, -ая, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

разбо́йнік м., прям., перен. разбо́йник;

◊ ~кі пяра́ — презр. разбо́йники пера́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разбо́йнік, ‑а, м.

1. Той, хто займаецца разбоем, грабяжом. Разбойнікі хаваліся ў Дуброве і рабавалі людзей. Чарнышэвіч.

2. перан. Той, хто прычыняе фізічныя або матэрыяльныя страты каму‑н. Фашысцкія разбойнікі. □ [Язва:] Па вачах ён [Праменны] лірык, а так разбойнік. Вы яго асцерагайцеся. Крапіва.

3. Пра таго, хто часта любіць уступаць у бойку.

4. Ужываецца як лаянкавае слова. [Маці:] — Як ты пасмеў, разбойнік? Ты зноў прыйшоў спісваць урокі? Гамолка.

•••

Разбойнікі пяра — аб прадажных буржуазных пісаках.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разбойнік, рабаўнік, грабежнік, пагромшчык, драпежнік, бандыт, марадзёр, пірат; бандзюк, граміла (разм.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

карса́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

Марскі разбойнік, пірат.

|| прым. карса́рскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

флібусцье́р, -а, мн. -ы, -аў, м. (кніжн.).

Марскі разбойнік, пірат, кантрабандыст.

|| прым. флібусцье́рскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

разбо́йник прям., перен. разбо́йнік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разбо́йніца, ‑ы, ж.

Жан. да разбойнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

душагу́б, -а, мн. -ы, -аў, м. (разм.).

Забойца, ліхадзей, разбойнік.

Фашысцкія душагубы.

|| ж. душагу́бка, -і, ДМ -бцы, мн. -і, -бак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)