прыкме́тны
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
прыкме́тны |
прыкме́тная |
прыкме́тнае |
прыкме́тныя |
| Р. |
прыкме́тнага |
прыкме́тнай
прыкме́тнае |
прыкме́тнага |
прыкме́тных |
| Д. |
прыкме́тнаму |
прыкме́тнай |
прыкме́тнаму |
прыкме́тным |
| В. |
прыкме́тны (неадуш.)
прыкме́тнага (адуш.) |
прыкме́тную |
прыкме́тнае |
прыкме́тныя (неадуш.)
прыкме́тных (адуш.) |
| Т. |
прыкме́тным |
прыкме́тнай
прыкме́тнаю |
прыкме́тным |
прыкме́тнымі |
| М. |
прыкме́тным |
прыкме́тнай |
прыкме́тным |
прыкме́тных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
прыкме́тны, см. прыме́тны
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прыкме́тны, ‑ая, ‑ае.
1. Які можна прыкмеціць, распазнаць, адрозніць вокам, поглядам. Цяпер я стаю на месцы, прытуліўшыся да сцяны, каб не быць прыкметныя, і чакаю. Галавач. Над левым брывом у Кірылы Пракопавіча досыць прыкметны шрам. Паслядовіч. [Рэня] прыглядалася да яго няскладнай фігуры.. і ў куточках яе губ блукала, хавалася ледзь прыкметная ўсмешка. Лынькоў. // Адчувальны, значны. Звычайнае вячэрняе пахаладанне не было нават прыкметным. Чарнышэвіч. Небагата баек напісаў Я. Колас, але ў развіцці гэтага жанру ў беларускай літаратуры яны пакінулі прыкметны след. Казека.
2. Які прыцягвае да сябе ўвагу, кідаецца ў вочы; адметны. Яшчэ на.. [пасажыры] было надта прыкметнае паліто — пера[н]іцаванае, пашытае рэгланам з некалі дарагога сукна. Карпюк. У такой, як Алеся, касынцы яна. У чырвонай касынцы, прыкметнай здалёк. Куляшоў.
3. Які выдзяляецца сярод падобных, мае свае асаблівыя адзнакі. Быў .. [Слесарэнка] чалавек прыкметны. Амаль двухметровага росту, спакойны, чарнявы, смелы і рашучы ў баі. Бураўкін. Агрыпіна ведала і помніла сям’ю Грушкаў, тым больш, што хата іх прыкметная: пры шляху — адна. Пестрак.
4. Які з’яўляецца, служыць прыкметай, адзнакай. Прыкметны знак. □ Адтуль зусім не цяжка знайсці прыкметны выварацень. Якімовіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прыме́тны, -ая, -ае і прыкме́тны, -ая, ае.
1. Такі, што лёгка прымеціць.
П. шрам над брывом.
Ён прыметна (прыкметна) (прысл.) пахудзеў.
2. Які выдзяляецца сярод іншых.
Ён чалавек п.
3. Які з’яўляецца прыметай, адзнакай.
П. знак.
|| наз. прыме́тнасць, -і, ж. і прыкме́тнасць, -і, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
няўло́ўны, -ая, -ае.
1. Такі, якога цяжка злавіць, застаць дзе-н.
Ваш намеснік н.
2. Ледзь прыкметны.
Н. рух.
Н. пах сена.
|| наз. няўло́ўнасць, -і, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
приме́тный в разн. знач. прыме́тны, разг. прыкме́тны.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
заме́тный прыме́тны, разг. прыкме́тны; (значительный) зна́чны; (выдающийся) выда́тны.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
бро́ский разг. я́ркі, яскра́вы, прыме́тны, прыкме́тны, кі́дкі; (резкий) рэ́зкі.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
цьмя́ны, -ая, -ае.
1. Ледзь прыкметны, ледзь бачны; няяркі (пра святло, агонь і пад.).
2. Цёмны, пацямнелы.
Цьмянае неба.
3. перан. Без бляску, невыразны (пра вочы, погляд).
4. перан. Без яснага, выразнага сэнсу; незразумелы.
Цьмяная фармулёўка.
|| наз. цьмя́насць, -і, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)