прыме́тны, -ая, -ае і прыкме́тны, -ая, ае.

1. Такі, што лёгка прымеціць. П. шрам над брывом. Ён прыметна (прыкметна) (прысл.) пахудзеў.

2. Які выдзяляецца сярод іншых. Ён чалавек п.

3. Які з’яўляецца прыметай, адзнакай. П. знак.

|| наз. прыме́тнасць, -і, ж. і прыкме́тнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс, часткова)