прахапі́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -о́піць; -о́плены; зак., каго-што (разм.).

Пра вецер, холад і пад.: пранізаць наскрозь.

Яго прахапіла ветрам.

|| незак. прахо́пліваць, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прахапі́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. прахаплю́ прахо́пім
2-я ас. прахо́піш прахо́піце
3-я ас. прахо́піць прахо́пяць
Прошлы час
м. прахапі́ў прахапі́лі
ж. прахапі́ла
н. прахапі́ла
Загадны лад
2-я ас. прахапі́ прахапі́це
Дзеепрыслоўе
прош. час прахапі́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прахапі́ць сов., разг. прохвати́ть;

яго́ ~пі́ла ве́трам — безл. его́ прохвати́ло ве́тром

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прахапі́ць, ‑хаплю, ‑хопіш, ‑хопіць; зак., каго-што.

Прабраць, пранізаць (пра холад, вільгаць і пад.). — Вецярок вясновы, здаецца, і цёплы, а на самай справе.. адразу прахопіць. Шамякін. // безас. Праняць, прадзьмуць, выклікаўшы прастуду. Прахопіць цябе ветрам — вось табе і кашаль і розныя іншыя непрыемнасці. Матрунёнак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прахо́пліваць гл. прахапіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прахо́пліваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да прахапіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прахваці́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -а́ціць; -а́чаны; зак., каго-што (разм.).

Тое, што і прахапіць.

|| незак. прахва́тваць, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прахапля́ць несов., разг. прохва́тывать; см. прахапі́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прахваці́ць, ‑хвачу, ‑хваціш, ‑хваціць; зак.

Тое, што і прахапіць. Прахваціла ветрам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прохвати́ть сов.

1. (пронзить, пробрать) разг. праня́ць, прабра́ць;

прохвати́ло моро́зом праняло́ (прабра́ла) маро́зам;

2. (нанести глубокую, сквозную рану) прост. праня́ць, прабі́ць, праця́ць;

3. безл. (о поносе), прост. праня́ць;

4. перен. (раскритиковать), прост. прахапі́ць, прахваці́ць, прабра́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)