прахапі́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -о́піць; -о́плены; зак., каго-што (разм.).

Пра вецер, холад і пад.: пранізаць наскрозь.

Яго прахапіла ветрам.

|| незак. прахо́пліваць, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прахапі́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. прахаплю́ прахо́пім
2-я ас. прахо́піш прахо́піце
3-я ас. прахо́піць прахо́пяць
Прошлы час
м. прахапі́ў прахапі́лі
ж. прахапі́ла
н. прахапі́ла
Загадны лад
2-я ас. прахапі́ прахапі́це
Дзеепрыслоўе
прош. час прахапі́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прахапі́ць сов., разг. прохвати́ть;

яго́ ~пі́ла ве́трам — безл. его́ прохвати́ло ве́тром

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прахапі́ць, ‑хаплю, ‑хопіш, ‑хопіць; зак., каго-што.

Прабраць, пранізаць (пра холад, вільгаць і пад.). — Вецярок вясновы, здаецца, і цёплы, а на самай справе.. адразу прахопіць. Шамякін. // безас. Праняць, прадзьмуць, выклікаўшы прастуду. Прахопіць цябе ветрам — вось табе і кашаль і розныя іншыя непрыемнасці. Матрунёнак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прахапі́ць разм. (пра холад) durchdríngen* vt, durch Mark und Bein dríngen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

прахо́пліваць гл. прахапіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прахо́пліваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да прахапіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прахваці́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -а́ціць; -а́чаны; зак., каго-што (разм.).

Тое, што і прахапіць.

|| незак. прахва́тваць, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прахапля́ць несов., разг. прохва́тывать; см. прахапі́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прахваці́ць, ‑хвачу, ‑хваціш, ‑хваціць; зак.

Тое, што і прахапіць. Прахваціла ветрам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)