прахапі́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -о́піць; -о́плены; зак., каго-што (разм.).

Пра вецер, холад і пад.: пранізаць наскрозь.

Яго прахапіла ветрам.

|| незак. прахо́пліваць, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)