прадве́снік, -а, мн. -і, -аў, м. (кніжн.).

Той, хто (або тое, што) прадвяшчае што-н.

|| ж. прадве́сніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прадве́снік

‘прадмет; з'ява’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. прадве́снік прадве́снікі
Р. прадве́сніка прадве́снікаў
Д. прадве́сніку прадве́снікам
В. прадве́снік прадве́снікі
Т. прадве́снікам прадве́снікамі
М. прадве́сніку прадве́сніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

прадве́снік

‘асоба’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. прадве́снік прадве́снікі
Р. прадве́сніка прадве́снікаў
Д. прадве́сніку прадве́снікам
В. прадве́сніка прадве́снікаў
Т. прадве́снікам прадве́снікамі
М. прадве́сніку прадве́сніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

прадве́снік м. предве́стник, предвозве́стник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прадве́снік, ‑а, м.

Чалавек, прадмет або з’ява, якія з’яўляюцца першым вестуном, першай прыкметай чаго‑н. Недзе з лесу прыплыў першы подых свежасці, прадвесніка світання. Пестрак. Па дварэ.. дыхнуў у твар і апёк шчокі вострым марозікам сіберны вецярок, першы прадвеснік блізкай зімы. Машара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

предве́стник прадве́снік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прадве́сніца, ‑ы, ж.

Жан. да прадвеснік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

предвозве́стник книжн., уст. прадве́снік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Вястун ’веснік, прадвеснік’ (БРС, КТС), рус. пск. вестуно́к ’веснік’, польск. zwiastun ’прадвеснік, вястун’. Бел. лексема — пранікненне польск. zwiastun (без прэфікса z‑, які, аднак, захаваўся ў слове звестка (гл.)). Да ведаць, весць (гл.). Сюды ж вясту́нка (БРС, КТС).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

прови́дец книжн. (прозорливец) празо́рлівец, -ліўца м.; (прорицатель) прадрака́льнік, -ка м.; (предсказатель) прадказа́льнік, -ка м.; (предвозвестник) прадве́снік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)