прадве́снік, -а, мн. -і, -аў, м. (кніжн.).

Той, хто (або тое, што) прадвяшчае што-н.

|| ж. прадве́сніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прадве́снік

‘прадмет; з'ява’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. прадве́снік прадве́снікі
Р. прадве́сніка прадве́снікаў
Д. прадве́сніку прадве́снікам
В. прадве́снік прадве́снікі
Т. прадве́снікам прадве́снікамі
М. прадве́сніку прадве́сніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

прадве́снік

‘асоба’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. прадве́снік прадве́снікі
Р. прадве́сніка прадве́снікаў
Д. прадве́сніку прадве́снікам
В. прадве́сніка прадве́снікаў
Т. прадве́снікам прадве́снікамі
М. прадве́сніку прадве́сніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

прадве́снік м. предве́стник, предвозве́стник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прадве́снік, ‑а, м.

Чалавек, прадмет або з’ява, якія з’яўляюцца першым вестуном, першай прыкметай чаго‑н. Недзе з лесу прыплыў першы подых свежасці, прадвесніка світання. Пестрак. Па дварэ.. дыхнуў у твар і апёк шчокі вострым марозікам сіберны вецярок, першы прадвеснік блізкай зімы. Машара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прадве́снік м Vórbote m -n, -n, Verkünder m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

предве́стник прадве́снік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прадве́сніца, ‑ы, ж.

Жан. да прадвеснік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

forerunner [ˈfɔ:rʌnə] n. папярэ́днік; папярэ́дніца; прадве́снік; прадве́сніца

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

precursor [ˌpri:ˈkɜ:sə] n. папярэ́днік; папярэ́дніца; прадве́снік; прадве́сніца

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)