праве́раны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. праве́раны праве́раная праве́ранае праве́раныя
Р. праве́ранага праве́ранай
праве́ранае		 праве́ранага праве́раных
Д. праве́ранаму праве́ранай праве́ранаму праве́раным
В. праве́раны (неадуш.)
праве́ранага (адуш.)		 праве́раную праве́ранае праве́раныя (неадуш.)
праве́раных (адуш.)
Т. праве́раным праве́ранай
праве́ранаю		 праве́раным праве́ранымі
М. праве́раным праве́ранай праве́раным праве́раных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

праве́раны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. праве́раны праве́раная праве́ранае праве́раныя
Р. праве́ранага праве́ранай
праве́ранае		 праве́ранага праве́раных
Д. праве́ранаму праве́ранай праве́ранаму праве́раным
В. праве́раны (неадуш.)
праве́ранага (адуш.)		 праве́раную праве́ранае праве́раныя (неадуш.)
праве́раных (адуш.)
Т. праве́раным праве́ранай
праве́ранаю		 праве́раным праве́ранымі
М. праве́раным праве́ранай праве́раным праве́раных

Кароткая форма: праве́рана.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

праве́раны в разн. знач. прове́ренный; испы́танный; см. праве́рыць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

праве́раны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад праверыць.

2. у знач. прым. Які даказаў сваімі паводзінамі, работай наяўнасць патрэбных якасцей; выпрабаваны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́прабаваны, -ая, -ае.

Правераны практыкай, які апраўдаў сябе.

В. барацьбіт.

В. метад.

|| наз. вы́прабаванасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

нявы́прабаваны, ‑ая, ‑ае.

Не правераны вопытам, на справе. Нявыпрабаваны сродак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прове́ренный прич., прил., в разн. знач. праве́раны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́прабаваны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад выпрабаваць.

2. у знач. прым. Правераны практыкай; надзейны. Выпрабаваны метад. Выпрабаваны барацьбіт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

испы́танный

1. вы́прабаваны, праве́раны; зазна́ны, зве́даны, адчу́ты, перажы́ты;

2. в знач. прил. вы́прабаваны; праве́раны; (опытный) дасве́дчаны; (надёжный, верный) надзе́йны, ве́рны;

испы́танное му́жество вы́прабаваная (праве́раная) му́жнасць;

испы́танный друг ве́рны (надзе́йны) ся́бар (друг);

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́кладка, ‑і, ДМ ‑дцы; Р мн. ‑дак, ж.

1. Тое, што павінен мець пры сабе салдат у паходзе. Баявая выкладка.

2. звычайна мн. (вы́кладкі, ‑дак). Разлікі, вылічэнні; аргументы, доказы. Матэматычныя выкладкі. □ Прайшло яшчэ колькі часу, і гэты метад быў усебакова абгрунтаваны, падмацаваны тэхнічнымі выкладкамі, правераны практыкай. Васілёнак.

3. Дзеянне паводле дзеясл. выкласці (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)