по́плеч, прысл.
У непасрэднай блізкасці з кім-н., плячо ў плячо, поруч.
Ісціп.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
по́плеч нареч. (только о людях) ря́дом; бок о́ бок; (дружно) рука́ о́б руку; (при гл. нахождения, состояния — ещё) во́зле, по́дле;
яны́ сядзе́лі п. — они́ сиде́ли ря́дом (бок о́ бок);
ён падышо́ў і стаў п. — он подошёл и стал ря́дом (во́зле, по́дле);
ён ішо́ў п. з ба́цькам — он шёл ря́дом (бок о́ бок) с отцо́м;
стая́ць п. з бра́там — стоя́ть ря́дом с бра́том (во́зле, по́дле бра́та)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
по́плеч, прысл.
У непасрэднай блізкасці з кім‑н., плячо з плячом, поруч, побач. Каля пярэдняга воза поплеч ішлі Сымон Мікуць і Міхал Стальмаховіч. Чорны. І вось так прыпала якраз, што Уладзіку давялося ляжаць у тым асінніку поплеч з дзядзькам Сцяпанам. Краўчанка. Падняў Бурмагін роту ў атаку, сам поплеч з хлопцамі бег. Мыслівец.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
По́плеч ’у непасрэднай блізкасці, поруч, побач’ (ТСБМ, Гарэц., Байк. і Некр., Др.-Падб., Мядзв.: Нік. Очерки; Шат., Касп., Сл. ПЗБ. Бяльк.). Утворана па мадэлі по + назва часткі цела, аналагічна по‑бач ад бок, по‑руч ад рука, по‑плеч ад плячо, літаральна ’каля пляча’. Першапачаткова, магчыма, адвербіялізаваны назоўнік, параўн. польск. pobocz ’абочына’, ’месца на водшыбе’, даўнейшае ’цуглі, лейцы’ (Брукнер, 423). Сюды ж таксама паплечнік ’найбольш блізкі ў справе калега’, параўн. ст.-польск. poplecznik ’памочнік воіна-рубакі, які стаіць у яго за спіной і бароніць ззаду’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
по́руч, прысл.
1. Побач, поплеч.
Мы ішлі п.
2. Недалёка, паблізу.
На траве сядзелі людзі, а вазы стаялі п.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
рядко́м нареч., разг. по́руч, по́бач; (о людях — ещё) по́плеч.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
зажада́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго і з інф.
Праявіць ахвоту, жаданне; захацець. [Міхаіл Стальмаховіч] зажадаў ісці з Рыгорам поплеч. Чорны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Су́плеч (су́пліч) ’плячо ў плячо’ (Бяльк.), су́пляч ’тс’ (Сл. ПЗБ). Гл. поплеч.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
упо́плеч, прысл.
Разм. Тое, што і поплеч. Ісці ўпоплеч. □ Стань жа ўпоплеч, мой друг, і на хвілю замры! Гілевіч.
•••
З векам упоплеч гл. век.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
побач, поплеч, поруч
Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)