перабіра́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
перабіра́нне |
| Р. |
перабіра́ння |
| Д. |
перабіра́нню |
| В. |
перабіра́нне |
| Т. |
перабіра́ннем |
| М. |
перабіра́нні |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
перабіра́нне ср.
1. перебира́ние;
2. перен. перебира́ние;
3. привере́дничание;
4. пластова́ние;
5. теребле́ние;
1-5 см. перабіра́ць 1-5;
6. разг. переселе́ние; см. перабіра́цца 2
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
перабіра́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. перабіраць — перабраць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
перабра́ць, -бяру́, -бярэ́ш, -бярэ́; -бяро́м, -бераце́, -бяру́ць; -бяры́; -бра́ны; зак.
1. каго-што. Разбіраючы, сартуючы, перагледзець (многае).
П. кнігі.
П. бульбу.
П. у размове ўсіх знаёмых (перан.).
2. што. Разабраўшы, скласці, набраць нанава (спец.).
П. сцены.
П. тэкст.
3. што. Паслядоўна дакрануцца да чаго-н.
П. гузікі на кофце пальцамі.
4. што і чаго. Узяць больш, чым трэба, занадта многа.
П. фонд зарплаты.
5. Зрабіць звыш меры, перадаць, перастарацца (разм.).
П. меру (зрабіць лішняе). У нядзелю ў гасцях перабраў (выпіў лішняе).
|| незак. перабіра́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.
|| наз. перабіра́нне, -я, н., перабо́р, -у, м. і перабо́рка, -і, ДМ -рцы, ж. (да 2 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
перебира́ние
1. перабіра́нне, -ння ср.;
2. перабіра́нне, -ння ср.; пераклада́нне, -ння ср., перакла́дванне, -ння ср.; перасыпа́нне, -ння ср.; см. перебира́ть;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Перабо́р 1 пярабор, перабі́р, пярэбір, пярэбірак, пярэ́бірка ’пласт сена’ (ЛА, 2). Да пера- і біраць ’складваць сена пластамі’ (гл.), што адлюстроўвае зграбанне сена граблямі да ног.
Перабо́р 2 ’адтуліна ў жалейцы’ (брагін., Мат. Гом.), сюды ж віц. pirabór, якое Машынскі параўноўвае з харв. далмацінск. prebirač, луж. přeberawa, польск. позн. przebierka ’пішчалка ў дудзе’ (Машынскі, Atlas, 3). Ад перабіра́ць (пальцамі) — у выніку пераносу значэння ’перабіранне’ > ’адтуліна’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
привере́дничанье ср., разг. перабіра́нне, -ння ср., перабо́ры, -раў ед. нет, перабо́рлівасць, -ці ж., нараві́стасць, -ці ж.; капры́зы, -заў мн.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
перекочёвка ж., перекочёвывание ср.
1. перакачо́ўванне, -ння ср., перавандро́ўванне, -ння ср., разг. перавандро́ўка, -кі ж.;
2. перахо́д, -ду м.; перабіра́нне, -ння ср.; см. перекочёвывать;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
перебо́рка ж.
1. (действие) перабіра́нне, -ння ср., перабо́рка, -кі ж.; пераклада́нне, -ння ср., перакла́дванне, -ння ср.; перасыпа́нне, -ння ср.; см. перебира́ть;
2. (перегородка) перагаро́дка, -кі ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
перехва́тывание
1. перахо́пліванне, -ння ср.; перахва́тванне, -ння ср.; перайма́нне, -ння ср.;
2. перахо́пліванне, -ння ср., перахва́тванне, -ння ср., пазыча́нне, -ння ср.;
3. перахо́пліванне, -ння ср., перахва́тванне, -ння ср.; пераку́сванне, -ння ср.;
4. перабіра́нне, -ння ср. (ме́ры), перахо́пліванне, -ння ср., перадава́нне, -ння ср.; см. перехва́тывать;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)