Verbum

анлайнавы слоўнік

пачатко́вы

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	пачатко́вы	пачатко́вая	пачатко́вае	пачатко́выя
Р.	пачатко́вага	пачатко́вай пачатко́вае	пачатко́вага	пачатко́вых
Д.	пачатко́ваму	пачатко́вай	пачатко́ваму	пачатко́вым
В.	пачатко́вы (неадуш.) пачатко́вага (адуш.)	пачатко́вую	пачатко́вае	пачатко́выя (неадуш.) пачатко́вых (адуш.)
Т.	пачатко́вым	пачатко́вай пачатко́ваю	пачатко́вым	пачатко́вымі
М.	пачатко́вым	пачатко́вай	пачатко́вым	пачатко́вых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пачатко́вы, -ая, -ае.

1. Які знаходзіцца ў пачатку чаго-н., з’яўляецца пачаткам чаго-н.

Пачатковае слова.

Пачатковая стадыя развіцця.

2. Дадзены не ў поўным аб’ёме, ніжэйшы.

Пачатковая адукацыя.

Пачатковая школа.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пачатко́вы, ‑ая, ‑ае.

1. Які знаходзіцца ў пачатку чаго‑н., з’яўляецца пачаткам чаго‑н. Пачатковыя літары. Пачатковае слова. Лачатковая стадыя развіцця.

2. Дадзены не ў поўным аб’ёме, ніжэйшы. Пачатковая школа. □ Лічаць, што пачатковую адукацыю Скарына атрымаў у Полацку ў адной з мясцовых царкоўных школ. Алексютовіч.

3. У мовазнаўстве — які з’яўляецца зыходным пры ўтварэнні іншых форм і слоў. Пачатковая форма дзеяслова.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Аво́нтпіцца ’пудзіцца’ (Нас.), гл. вонтпіцца. Пачатковае а‑ пратэтычнага характару.